Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym Przewodniczący: Sędzia WSA Władysław Kulon po rozpoznaniu w Wydziale II w dniu 4 maja 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi G. G. na bezczynność Wojewody D. w przedmiocie potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej postanawia: odrzucić skargę.
Pismem z dnia 12 marca 2015 r. (data nadania) G. G. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skargę na bezczynność Wojewody D., polegającą na niewydaniu decyzji administracyjnej w sprawie potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez Z. B. nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (miejscowość [...]).
Odpowiadając na skargę Wojewoda D. wniósł o jej odrzucenie, argumentując, że skarżąca nie wyczerpała trybu wskazanego w art. 37 Kodeksu postępowania administracyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zważył, co następuje:
Skarga podlegała odrzuceniu, ponieważ jest niedopuszczalna. W myśl art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.; dalej: p.p.s.a.) w takim wypadku sąd odrzuca skargę.
Stosownie do przepisu art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a. skarga do sądu może dotyczyć bezczynności organu w przypadkach określonych w pkt 1-4a tego przepisu, a zatem bezczynności w sprawach: decyzji administracyjnych, postanowień wydanych w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończących postępowanie, a także postanowień rozstrzygających sprawę co do istoty oraz postanowień wydanych w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie, a także pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego wydawanych w indywidualnych sprawach. Należy jednak pamiętać, że zgodnie z art. 52 § 1 i § 2 p.p.s.a. skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie.
W realiach niniejszej sprawy postępowanie przed Wojewodą D., którego dotyczy skarga, toczy się na podstawie przepisów ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. z 2014 r. poz. 1090). Organem pierwszej instancji w postępowaniu jest wojewoda, a organem wyższego stopnia jest Minister Skarbu Państwa (art. 5 ust. 3 w związku z art. 9 wskazanej ustawy).
Natomiast zgodnie z art. 37 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2013 r. poz. 267; dalej: k.p.a.), na niezałatwienie sprawy w terminie lub na przewlekłe prowadzenie postępowania stronie służy zażalenie do organu wyższego stopnia, a jeżeli nie ma takiego organu - wezwanie do usunięcia naruszenia prawa. Organ wymieniony w § 1, uznając zażalenie za uzasadnione, wyznacza dodatkowy termin załatwienia sprawy oraz zarządza wyjaśnienie przyczyn i ustalenie osób winnych niezałatwienia sprawy w terminie, a w razie potrzeby także podjęcie środków zapobiegających naruszaniu terminów załatwiania spraw w przyszłości. Organ stwierdza jednocześnie, czy niezałatwienie sprawy w terminie miało miejsce z rażącym naruszeniem prawa (art. 37 § 2 k.p.a.).
Jak wynika z akt administracyjnych przekazanych Sądowi przez Wojewodę, skarżąca przed wniesieniem skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu nie złożyła zażalenia na niezałatwienie sprawy w terminie przez Wojewodę D. do organu wyższego stopnia, czyli do Ministra Skarbu Państwa. W aktach sprawy znajduje się jedynie datowane na dzień 26 stycznia 2015 r. "wezwanie do usunięcia naruszenia prawa" wystosowane do Wojewody D.. Jednak zdaniem Sądu złożenie tego pisma do Wojewody nie może być uznane za tożsame z wniesieniem zażalenia do organu wyższego stopnia.
Z tych względów Sąd doszedł do przekonania, że strona skarżąca nie wyczerpała trybu opisanego w art. 37 k.p.a., skutkiem czego skarga wniesiona do Sądu jest niedopuszczalna. Dopiero bowiem wyczerpanie środków zaskarżenia w postępowaniu administracyjnym (tj. przed organami administracji publicznej) może otworzyć skarżącej drogę do ewentualnego złożenia skargi do sądu administracyjnego na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez Wojewodę D..
W tym stanie rzeczy Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, działając na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.