Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym Przewodniczący: Sędzia WSA Anna Siedlecka po rozpoznaniu w Wydziale II w dniu 25 maja 2018 r. na posiedzeniu niejawnym skargi A. O. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 22 września 2016 r. sygn. akt II SAB/Wr 25/16 w sprawie ze skargi A. O. na bezczynność Burmistrza Miasta i Gminy M. w przedmiocie niewykonania wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 3 marca 2016 r. sygn. akt II SAB/Wr 34/15 postanawia: I. odrzucić skargę o stwierdzenie niezgodności wyroku z prawem; II. odmówić skarżącemu przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym.
Skarżący A. O. pismem z dnia 11 maja 2018 r. (data złożenia w Sądzie) wniósł skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 22 września 2016 r. sygn. akt II SAB/Wr 25/16. Jednocześnie skarżący wniósł o przyznanie mu prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 285l ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.: dalej: p.p.s.a.) w przypadkach nieuregulowanych do postępowania wywołanego wniesieniem skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia stosuje się odpowiednio przepisy o skardze kasacyjnej. Zgodnie z treścią art. 175 § 1 w zw. z art. 285l p.p.s.a. skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia powinna być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego (por. postanowienia NSA: z dnia 30 listopada 2010 r., II ONP 3/10, z dnia 27 sierpnia 2010 r., I OZ 539/10, Orzeczenia.nsa.gov.pl). Przepisu tego nie stosuje się, jeżeli skargę sporządza sędzia, prokurator, notariusz, radca Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa albo profesor lub doktor habilitowany nauk prawnych, będący stroną, jej przedstawicielem lub pełnomocnikiem albo jeżeli skargę wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka (art. 175 § 2 p.p.s.a.). Natomiast w myśl art. 285f § 3 p.p.s.a. skargę nieopłaconą, skargę wniesioną z naruszeniem art. 175 § 1 oraz skargę, której braków strona nie uzupełniła w terminie, sąd odrzuca na posiedzeniu niejawnym.
Wobec powyższego Sąd stwierdził, że w niniejszej sprawie skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku została sporządzona i podpisana osobiście przez skarżącego, który nie należy do kręgu osób, o których mowa w art. 175 p.p.s.a., co jest okolicznością znaną Sądowi z urzędu. Sąd w składzie rozpoznającym skargę podziela przy tym pogląd, że niesporządzenie skargi kasacyjnej, a zatem i skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, przez jedną z osób wskazanych w art. 175 p.p.s.a. nie jest brakiem formalnym, który podlegałby uzupełnieniu w trybie określonym w art. 49 p.p.s.a., lecz jest to brak nieusuwalny, czyniący taką skargę niedopuszczalną (zob. na przykład postanowienie NSA z dnia 28 sierpnia 2010 r., sygn. akt II ONP 1/10, Orzeczenia.nsa.gov.pl; por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 14 stycznia 1997 r., sygn. akt I CZ 23/96, opubl. OSNC 1997, nr 6-7, poz. 77).
W tym stanie rzeczy Sąd stwierdził, że wniesiona przez skarżącego skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku podlega odrzuceniu na mocy art. 285f § 3 p.p.s.a., o czym postanowiono w pkt I sentencji.
Odnośnie do zawartego w skardze wniosku o przyznanie prawa pomocy Sąd wskazuje, że zastosowanie w sprawie znajdzie art. 247 p.p.s.a., zgodnie z którym prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności jej skargi. Skoro skarga podlegała odrzuceniu na podstawie art. 285f § 3 p.p.s.a., to jednocześnie należało uznać, iż stan faktyczny i prawny niniejszej sprawy nie budzi najmniejszych wątpliwości, co do braku szans na uwzględnienie skargi o stwierdzenie niezgodności wyroku z prawem. Zastosowanie art. 247 p.p.s.a. jest dopuszczalne wówczas, gdy bez potrzeby głębszej analizy prawnej nie ulega najmniejszej wątpliwości, że obowiązujące prawo wyklucza możliwość uwzględnienia żądania skarżącego. W szczególności dotyczy to sytuacji, w której skarga kwalifikuje się do odrzucenia (zob. postanowienia NSA z dnia 24 kwietnia 2014 r., sygn. akt I OZ 329/14 i z dnia 8 października 2014 r., sygn. akt II OZ 932/14, Orzeczenia.nsa.gov.pl). Ponieważ z taką sytuacją mamy do czynienia w niniejszej sprawie, należało na podstawie art. 247 p.p.s.a. w związku z art. 285l p.p.s.a orzec jak punkcie II sentencji.
Uwzględniając powyższe, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu postanowił jak w sentencji.