Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Asesor WSA Alicja Palus, po rozpoznaniu w dniu 8 grudnia 2005 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A sp. j. na bezczynność D. Wojewódzkiego Lekarza Weterynarii p o s t a n a w i a : odrzucić skargę.
R. K. reprezentujący A spółkę jawną A. O., R. K., J. G. z siedzibą w T., wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skargę na bezczynność D. Wojewódzkiego Lekarza Weterynarii, polegającą na nierozpoznaniu odwołania tej spółki od decyzji Powiatowego Lekarza Weterynarii z dnia 6 maja 2005 r. Nr [...].
W skardze zawarte jest żądanie zobowiązania D. Wojewódzkiego Lekarza Weterynarii do wydania decyzji rozstrzygającej o odwołaniu spółki od wskazanej wcześniej decyzji Powiatowego Lekarza Weterynarii z dnia 6 maja 2005 r.
W piśmie skierowanym do Sądu w dniu 24 października 2005 r. pełnomocnik skarżącej spółki oświadczyła, że przed wniesieniem skargi na bezczynność organu nie było złożone zażalenie do organu wyższego stopnia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny orzekając w sprawie zważył co następuje:
Skarga na bezczynność organu jest środkiem prawnym uwzględnionym w przepisie art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz. U. Nr 153, poz. 1270/, określającym zakres jurysdykcji sądów administracyjnych i umożliwia przeprowadzenie sądowej kontroli działań organów administracji publicznej w określonym tym środkiem zakresie.
Podlega ona regulacji zawartej w powołanej wyżej ustawie - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Z treści art. 52 § 1 tego aktu wynika, że bezwzględnym wymogiem skargi wnoszonej do sądu, warunkującym jej dopuszczalność jest wyczerpanie środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie /chyba, że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich/. Istotne zatem jest, że zgodnie z art. 37 § 1 kodeksu postępowania administracyjnego, wg przepisów którego prowadzone jest postępowanie w tej sprawie "Na niezałatwienie sprawy w terminie określonym w art. 35 lub ustalonym w myśl art. 36 stronie służy zażalenie do organu administracji publicznej wyższego stopnia". Przepis ten wskazuje jednoznacznie, że ustawodawca przyznał stronie postępowania administracyjnego środek prawny umożliwiający interwencję organu wyższego stopnia w przypadku niezałatwienia sprawy przez właściwy organ w terminach przyjętych dla tej czynności przez kodeks postępowania administracyjnego. Odnosząc tę regulację do wymogu wynikającego z art. 52 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, stwierdzić należy, że wniesienie skargi na bezczynność organu do sądu administracyjnego bez uprzedniego wykorzystania środka zaskarżenia wskazanego w art. 37 § 1 kpa, którym w warunkach tej sprawy było zażalenie skierowane do Głównego Lekarza Weterynarii, oznacza niewyczerpanie środka zaskarżenia, jaki służył skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Ustawową konsekwencją zaniechania w tym zakresie jest odrzucenie skargi, zgodnie z treścią art. 58 § 1 pkt 6 powoływanej poprzednio ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Mając powyższe okoliczności na względzie Wojewódzki Sąd Administracyjny orzekł, jak w sentencji.