Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zygmunt Wiśniewski po rozpoznaniu w dniu 14 lipca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A.G. na bezczynność Wojewody w przedmiocie potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczpospolitej Polskiej postanawia 1. odrzucić skargę; 2. zwrócić stronie skarżącej uiszczony wpis w kwocie 100 zł (sto złotych).
Zgodnie z art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie (§ 2 art. 52).
W niniejszej sprawie pismem z dnia 19 maja 2010 r. A.G. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skargę na bezczynność Wojewody, domagając się wydania decyzji w sprawie potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczpospolitej Polskiej.
Stosownie do treści art. 37 § 1 kodeksu postępowania administracyjnego w razie nie załatwienia sprawy w terminie stronie służy zażalenie do organu administracji publicznej wyższego stopnia.
Z powyższych przepisów wynika, że warunkiem skutecznego wniesienia do wojewódzkiego sądu administracyjnego skargi na bezczynność organu administracyjnego jest wyczerpanie środków zaskarżenia poprzez złożenie uprzednio przez stronę skarżącą zażalenia na bezczynność organu, którego bezczynności dotyczy skarga, do organu wyższego stopnia (w trybie art. 37 k.p.a.).
Ze skargi, odpowiedzi udzielonej przez organ jak i akt administracyjnych sprawy wynika, że skarżącą nie wniosła zażalenia na bezczynność Wojewody do organu administracji publicznej wyższego stopnia, w konsekwencji czego zażalenie to zostałoby rozpoznane przed wniesieniem skargi do sądu administracyjnego.
Należy tutaj zauważyć, że skarga została zatytułowana przez A.G. "zażalenie na bezczynność Urzędu w sprawie [...]", zaś została złożona - jak wskazała skarżąca - cyt.: "na zasadzie art. 37 § 1 k.p.a.". Ponadto w odpowiedzi na skargę Wojewoda wniósł o jej odrzucenie, wskazując, że warunek wyczerpania trybu zażaleniowego z art. 37 k.p.a. przed wniesieniem skargi nie został spełniony.
Uwzględniając powyższe należało stwierdzić, że w niniejszej sprawie strona skarżąca nie wyczerpała środków zaskarżenia, jakie przewiduje przepis art. 37 k.p.a.. Mając zaś to na uwadze oraz treść art. 58 § 1 pkt 6 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Sąd odrzucił skargę jako niedopuszczalną. Z powyższych względów orzeczono jak w punkcie I sentencji postanowienia.
Zwrotu uiszczonego wpisu dokonano na podstawie art. 232 § 1 pkt 1 w/w ustawy, zgodnie z którym sąd z urzędu zwraca stronie cały uiszczony wpis od pisma odrzuconego lub cofniętego.