Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Anna Siedlecka po rozpoznaniu w Wydziale II w dniu 30 grudnia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. w W. o/W. na bezczynność Starosty Powiatu W. w przedmiocie złożenia wniosku o ujawnienie w księdze wieczystej praw Skarbu Państwa p o s t a n a w i a: I. odrzucić skargę; II. zwrócić skarżącej A. w W. o/W. kwotę 100 (stu) złotych tytułem uiszczonego wpisu sądowego.
Z akt sprawy wynika, że A. w W. o/W. - reprezentowana przez radcę prawnego J. P. zaskarżyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu bezczynność Starosty Powiatu W. w przedmiocie złożenia wniosku o ujawnienie w księdze wieczystej praw Skarbu Państwa.
Powyższa skarga jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu. Za odrzuceniem skargi wniesionej w niniejszej sprawie przemawia okoliczność, że zarzucana organowi administracji publicznej bezczynność nie dotyczy sprawy z zakresu administracji publicznej. Kwestie ujawnienia w księdze wieczystej praw Skarbu Państwa należą do materii cywilnoprawnej. Oświadczenie o ujawnieniu w księdze wieczystej praw Skarbu Państwa nie zawiera żadnych elementów władztwa publicznego. Oświadczenie takie zmierza wyłącznie do wywołania skutków cywilnoprawnych. Dlatego też przyjąć należało, że bezczynność w zakresie złożenia oświadczenia woli przez organ powiatu jako podmiotu prawa cywilnego, w tym również w zakresie w jakim wynika to z obowiązującego prawa - skierowane do oznaczonego podmiotu - sądu wieczysto-księgowego nie podlega kontroli sądu administracyjnego.
Uwzględniając zatem przedstawione wyżej okoliczności faktyczne i prawne Wojewódzki Sąd Administracyjny uznał, że zakwestionowane bezczynność, nie jest bezczynnością w sprawie z zakresu administracji publicznej, co przesądza o niedopuszczalności jej zaskarżenia. Dlatego też skargę - zgodnie z art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) - jako niedopuszczalną należało odrzucić. O zwrocie wpisu orzeczono na podstawie art. 232 § 1 pkt 1 tej ustawy.