Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Anna Siedlecka po rozpoznaniu w Wydziale II w dniu 14 sierpnia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym zażalenia H. Z. z dnia 13 stycznia 2019 r. na zarządzenie z dnia 19 grudnia 2018 r. w sprawie ze skargi H. Z. na bezczynność Wojewody D. w przedmiocie potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej postanawia: odrzucić zażalenie.
Zarządzeniem z dnia 19 grudnia 2018 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu pozostawił pismo z dnia 8 października 2018 r. bez rozpoznania.
Na powyższe zarządzenie pismem z dnia 13 stycznia 2019 r. zażalenie wniósł pełnomocnik strony skarżącej.
Zarządzeniem z dnia 22 stycznia 2019 r. Przewodniczący Wydziału II wezwał pełnomocnika skarżącej do usunięcia braków formalnych zażalenia na zarządzenie tutejszego Sądu z dnia 19 grudnia 2018 r. w terminie 7 dni, pod rygorem odrzucenia przez podpisanie zażalenia oraz złożenie jednego egzemplarza odpisu zażalenia. Pełnomocnik skarżącej został również wezwany do uiszczenia wpisu sądowego w wysokości 100 zł od przedmiotowego zażalenia w terminie 7 dni od daty doręczenia odpisu zarządzenia o wezwaniu do uiszczenia wpisu, pod rygorem odrzucenia zażalenia.
Powyższe wezwania zostały doręczone pełnomocnikowi skarżącej dnia 12 lutego 2019 r. (karta nr 178 akt sądowych). Termin na podpisanie zażalenia, złożenie jego jednego odpisu oraz uzupełnienia wpisu sądowego upłynął z dniem 19 lutego 2019 r.
(wtorek).
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, zważył co następuje:
Zażalenie podlega odrzuceniu.
Zgodnie z art. 197 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 z późn. zm.), dalej "P.p.s.a." do postępowania toczącego się na skutek zażalenia stosuje się odpowiednio przepisy o skardze kasacyjnej, z wyłączeniem art. 185 § 2.
Zgodnie z treścią art. 194 § 3 P.p.s.a. zażalenie powinno czynić zadość wymaganiom przepisanym dla pisma w postępowaniu sądowym oraz zawierać wskazanie zaskarżonego postanowienia i wniosek o jego zmianę lub uchylenie, jak również zwięzłe uzasadnienie zażalenia. Stosownie zaś do treści art. 46 § 1 pkt 4 P.p.s.a. każde pismo strony powinno zawierać: oznaczenie sądu, do którego jest skierowane, imię i nazwisko lub nazwę stron, ich przedstawicieli ustawowych i pełnomocników; 2)oznaczenie rodzaju pisma; 3)osnowę wniosku lub oświadczenia; 4)podpis strony albo jej przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika; 5)wymienienie załączników. Z art. 47 § 1 P.p.s.a. do pisma strony należy dołączyć jego odpisy i odpisy załączników dla doręczenia ich stronom, a ponadto, jeżeli w sądzie nie złożono załączników w oryginale, po jednym odpisie każdego załącznika do akt sądowych.
Ponadto zgodnie z art. 220 § 1 P.p.s.a. Sąd nie podejmie żadnej czynności na skutek pisma, od którego nie zostanie uiszczona opłata, w tym opłata, o której mowa w art. 235a. W tym przypadku, z zastrzeżeniem § 2, 3 i 3a, przewodniczący wzywa wnoszącego pismo, aby pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania uiścił opłatę w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia wezwania. W razie bezskutecznego upływu tego terminu przewodniczący wydaje zarządzenie o pozostawieniu pisma bez rozpoznania. Z § 3 powołanego wyżej przepisu wynika, że skarga, skarga kasacyjna, zażalenie oraz skarga o wznowienie postępowania, od których pomimo wezwania nie został uiszczony należny wpis, podlegają odrzuceniu przez sąd.
W przedmiotowej sprawie wezwanie o uzupełnienie wpisu sądowego od zażalenia oraz o uzupełnienie jego braków formalnych zostały doręczone pełnomocnikowi skarżącej dnia 12 lutego 2019 r. (karta nr 178 akt sądowych). Siedmiodniowy termin na podpisanie zażalenia, złożenie jego jednego odpisu oraz uzupełnienia wpisu sądowego upłynął z dniem 19 lutego 2019 r. (wtorek). W powyższym terminie pełnomocnik skarżącej nie nadesłał jednego egzemplarza odpisu zażalenia, nie podpisał zażalenia, ani nie uiścił wpisu sądowego. Pełnomocnik skarżącej nie złożył również wniosku o przywrócenie terminu do dokonania powyższych czynności.
Mając na uwadze powyższe, Sąd na podstawie art. 197 § 2 w zw. z art. 178 i art. 220 § 3 p.p.s.a. sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.
.