Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mariola Jaroszewska po rozpoznaniu w dniu 9 kwietnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku R. D. o wymierzenie grzywny Burmistrzowi z powodu nieprzekazania skargi dotyczącej bezczynności organu w sprawie zasiłków rodzinnych postanawia 1. wymierzyć grzywnę Burmistrzowi w wysokości 1.500 zł (jeden tysiąc pięćset złotych), 2. zasądzić od Burmistrza na rzecz wnioskodawczyni R. D. 100 zł (sto złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
R. D. pismem z dnia 8 stycznia 2009 r. zwróciła się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku o wymierzenie w trybie art. 55 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.) grzywny za nieprzekazanie wniesionej przez wnioskodawczynię skargi wraz z aktami sprawy. Skarga dotyczyła bezczynności organu w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o stwierdzenia nieważności decyzji z dnia 20 września 2005 r. Nr [...].
W odpowiedzi na wniosek Burmistrz Gminy wskazał, że w dniu 3 listopada 2008 r. wpłynęła - przesłana przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, skarga R. D. na bezczynność organu w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji z dnia 20 września 2005 r. Nr [...]. Burmistrz podał, że w związku z brakiem odpowiedzi wnioskodawczyni na kierowane do niej pisma - z dnia 9 września 2008 r. oraz z dnia 30 września 2008 r. - żądanie wnioskodawczyni nie zostało rozpatrzone. Nadto podniósł, że do organu wpłynęła fotokopia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 11 czerwca 2008 r. w sprawie sygn. akt II SA/Gd 251/08, z której wynika, że postępowanie organu wobec wnioskodawczyni było prawidłowe i zgodne z prawem.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek strony skarżącej należało uwzględnić.
Stosownie do treści art. 54 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.), dalej p.p.s.a., organ, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi, przekazuje skargę sądowi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu dni od dnia jej wniesienia.
W razie niezastosowania się do obowiązku przekazania skargi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie wynikającym z przytoczonego wyżej przepisu, sąd na wniosek skarżącego może - na podstawie art. 55 § 1 p.p.s.a. - orzec o wymierzeniu organowi grzywny do wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów (art. 154 § 6 p.p.s.a).
Z treści przepisu art. 55 § 1 p.p.s.a. wywieść należy, że kwestia wymierzenia grzywny organowi w warunkach objętych jego dyspozycją pozostawiona została do uznania sądu. Stwierdzenie "sąd (...) może orzec o wymierzeniu organowi grzywny" wskazuje, że przy rozstrzygnięciu wniosku skarżącego w tym przedmiocie Sąd bierze pod uwagę wszystkie okoliczności sprawy, w tym czas jaki upłynął od wniesienia skargi, jak i czy organ przed rozpatrzeniem wniosku obowiązek wynikający z art. 54 § 2 p.p.s.a. wypełnił (por. T.Woś, H.Knysiak- Molczyk, M.Romańska, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz Warszawa 2005.s.259).
W okolicznościach niniejszej sprawy jest niesporne, że Burmistrz Gminy uchybił podstawowemu obowiązkowi, jakim jest przekazanie sądowi przedmiotowej skargi, akt sprawy i odpowiedzi na skargę w terminie określonym w przepisie art. 54 § 2 p.p.s.a., termin trzydziestodniowy upłynął bowiem 3 grudnia 2008 r. Argumentacja organu, z której wynika, że brak odpowiedzi skarżącej na skierowane do niej przed datą wpływu skargi (przed dniem 3 listopada 2008 r.) pisma z żądaniem doprecyzowania złożonego przed organem administracji wniosku uniemożliwia "rozpatrzenie" skargi, jest prawnie nieistotna. Z treści cytowanego wyżej art. 54 § 2 ustawy wynika bowiem kategoryczny obowiązek przekazania skargi sądowi. Ocena warunków formalnych skargi należy wyłącznie do sądu właściwego do jej rozpoznania. W takiej sytuacji organ jest również zobowiązany do postępowania zgodnie z dyspozycją art. 54 § 2 ustawy, a stanowisko swoje może przedstawić w odpowiedzi na skargę.