Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mariola Jaroszewska po rozpoznaniu w dniu 25 września 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku P. Ś. o wymierzenie grzywny Radzie Miejskiej z powodu nieprzekazania skargi na uchwałę Rady Miasta z dnia 14 grudnia 2005 r. nr [...] w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta M. obszar dzielnicy K. postanawia 1/ wymierzyć grzywnę Radzie Miasta w wysokości 3 000 (trzy tysiące) zł; 2/ zasądzić od Rady Miasta na rzecz wnioskodawcy P. Ś. 100 zł (sto złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
P. Ś. złożył w dniu 14 lipca 2014 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku wniosek o wymierzenie Radzie Miasta grzywny w maksymalnej dopuszczalnej prawem wysokości, za nieprzekazanie w ustawowym terminie 30 dni jego skargi na opisaną uchwałę, złożonej w dniu 16 stycznia 2014 r. za pośrednictwem Rady Miasta.
Do wniosku dołączono odpis skargi sporządzony przez pełnomocnika skarżącego P. Ś. adwokata Ł. H. oraz fotokopię potwierdzenia nadania z Kancelarii Adwokata Ł. H. przesyłki poleconej skierowanej do Rady Miasta na adres Urzędu Miasta M., z datą 16 stycznia 2014 r.
W odpowiedzi na wniosek reprezentujący Radę Miasta Burmistrz Miasta pismem z 5 sierpnia 2014 r. (prostującym pomyłkę pisarską zawartą we wcześniejszej odpowiedzi co do imienia strony skarżącej) wniósł o jego oddalenie. Poinformował, że w "Dzienniku Korespondencji" Urzędu Miasta M. nie odnotowano wpływu przedmiotowej skargi. Z uwagi na brak oryginału dokumentu i niemożność skontaktowania się z jej autorem, który został skreślony z listy adwokatów sporządzono odpowiedź na skargę na podstawie kserokopii dołączonej do wniosku i wraz z materiałami w sprawie uchwalenia planu przekazano do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargi za pośrednictwem Rady Gminy.
Zarządzeniem Przewodniczącej Wydziału II z dnia 30 lipca 2014 r., wydanym w sprawie zarejestrowanej w Dzienniku Korespondencji Ogólnej II 64/22/14, a dotyczącej przekazanej przez organ kserokopii skargi P. Ś., zwrócono się do Urzędu Pocztowego G. [...] z reklamacją dotyczącą przekazania przesyłki poleconej o wskazanym numerze, nadanej przez Kancelarię Adwokacką Ł. H. ul. R. [...] w G. zaadresowanej do Rady Miasta, Urzędu Miasta M. Jak wynika z odpowiedzi udzielonej przez Pocztę Polską S.A. w W. Biuro Ładu Korporacyjnego i Zgodności Kierownika Działu Operacyjnego w G. pismem z dnia 13 sierpnia 2014 r., opisana przesyłka polecona została wydana w dniu 20 stycznia 2014 r. osobie uprawnionej do odbioru, pełnomocnikowi pocztowemu Urzędu Miasta M. A. J.
Burmistrz Miasta, któremu doręczono kserokopię pisma Poczty Polskiej S.A., zobowiązany został do nadesłania skargi P. Ś. reprezentowanego przez adwokata Ł. H., ewentualnie udzielenia wyjaśnień dotyczących informacji zawartych w załączonym piśmie. Mimo upływu terminu 7 dni wskazanego w zarządzeniu (odebranym w dniu 27 sierpnia 2014 r.) oryginał skargi nie został przesłany, nieudzielono też wyjaśnień w kwestii odbioru przesyłki zawierającej tę skargę.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:
Wniosek o wymierzenie grzywny za nieprzekazanie skargi należało uwzględnić.
Stosownie do treści art. 54 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), organ, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi, przekazuje skargę sądowi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu dni od dnia jej wniesienia.
W razie niezastosowania się do obowiązku przekazania skargi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie wynikającym z przytoczonego wyżej przepisu, sąd na wniosek skarżącego może, na podstawie art. 55 § 1 tej ustawy, orzec o wymierzeniu organowi grzywny do wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów (art. 154 § 6).