Wniosek D. P. o wymierzenie grzywny Radzie Gminy z powodu nieprzekazania skargi na uchwałę , nr [...]
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mariola Jaroszewska po rozpoznaniu w dniu 19 maja 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku D. P. o wymierzenie grzywny Radzie Gminy z powodu nieprzekazania skargi na uchwałę z dnia 29 listopada 2005 r., nr [...] postanawia 1. wymierzyć grzywnę Radzie Gminy w wysokości 8.000 zł (osiem tysięcy), 2. zasądzić od Rady Gminy na rzecz wnioskodawcy D. P. 100 zł (sto złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie strona 1/2

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wraz z pismem z dnia 28 lipca 2009 r. przekazał zgodnie z właściwością do Rady Gminy, skargę D. P. na uchwałę tej Rady z 29 listopada 2005 r. nr [...], mylnie wniesioną do Sądu zamiast bezpośrednio do Rady Gminy (vide: pismo k. 10). Skargę wraz z pismem doręczono Radzie Gminy w dniu 30 lipca 2009 r., o czym poinformowany został D. P. w dniu 31 lipca 2009 r. (vide: fotokopie potwierdzeń odbioru k. 80).

Skarżący D. P. złożył w dniu 9 października 2009 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku wniosek o wymierzenie Radzie Gminy grzywny w wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej.

Skarżący wskazał, iż Rada Gminy powinna była przekazać do sądu przedmiotową skargę wraz z aktami sprawy w terminie 30 dni od jej otrzymania, czego do dnia sporządzenia niniejszego wniosku nie uczyniła.

Przewodniczący Rady Gminy pismem z 23 marca 2010 r. poinformował, że skarżący nie kierował do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargi za pośrednictwem Rady Gminy.

Zarządzeniem Przewodniczącej Wydziału II WSA w Gdańsku wskazano Radzie Gminy datę przekazania skargi przez sąd. W odpowiedzi Przewodniczący Rady Gminy poinformował, że do Rady Gminy nie wpłynęła wskazana przez sąd skarga, o czym miałaby świadczyć treść dziennika podawczego Urzędu Gminy w L. (vide: korespondencja k. 81, 87).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:

Wniosek strony skarżącej należało uwzględnić.

Stosownie do treści art. 54 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.), dalej p.p.s.a., organ, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi, przekazuje skargę sądowi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu dni od dnia jej wniesienia.

W razie niezastosowania się do obowiązku przekazania skargi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie wynikającym z przytoczonego wyżej przepisu, sąd na wniosek skarżącego może - na podstawie art. 55 § 1 p.p.s.a. - orzec o wymierzeniu organowi grzywny do wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów (art. 154 § 6 p.p.s.a).

Z treści przepisu art. 55 § 1 p.p.s.a. wywieść należy, że kwestia wymierzenia grzywny organowi w warunkach objętych jego dyspozycją pozostawiona została do uznania sądu. Stwierdzenie "sąd (...) może orzec o wymierzeniu organowi grzywny" wskazuje, że przy rozstrzygnięciu wniosku skarżącego w tym przedmiocie sąd bierze pod uwagę wszystkie okoliczności sprawy, w tym czas jaki upłynął od wniesienia skargi, jak i czy organ przed rozpatrzeniem wniosku obowiązek wynikający z art. 54 § 2 p.p.s.a. wypełnił (por. T. Woś, H. Knysiak - Molczyk, M. Romańska, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz Warszawa 2005. s. 259).

W okolicznościach niniejszej sprawy jest niesporne, że Rada Gminy uchybiła podstawowemu obowiązkowi, jakim jest przekazanie sądowi przedmiotowej skargi wraz aktami w terminie określonym w przepisie art. 54 § 2 p.p.s.a., termin trzydziestodniowy upłynął bowiem 31 sierpnia 2009 r. Stwierdzenie organu, iż skarga ta w ogóle do niego nie wpłynęła stoi w jawnej sprzeczności ze znajdującym się w aktach sprawy zwrotnym poświadczeniem odbioru. W ocenie sądu, taka postawa organu nie może zostać zaaprobowana i stanowi przykład rażącego naruszenia ustawowo nałożonego na organ obowiązku. Argument, o tym, że brak jest stosownej informacji w dzienniku podawczym jest bez znaczenia, gdyż stanowi to wyłącznie wewnętrzną kwestię organizacyjną urzędu.

Strona 1/2