Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tamara Dziełakowska po rozpoznaniu w dniu 24 kwietnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku R. J. o wymierzenie Prezydentowi Miasta grzywny postanawia 1/ wymierzyć Prezydentowi Miasta grzywnę w wysokości 3.000 zł ( trzech tysięcy złotych ), 2/ zasądzić od Prezydenta Miasta na rzecz wnioskodawcy R. J. kwotę 357 zł ( trzysta pięćdziesiąt siedem złotych ) tytułem zwrotu kosztów postępowania.
R. J. wystąpił do tut. Sądu z wnioskiem o wymierzenie Prezydentowi Miasta grzywny za nieprzekazanie w terminie jego skargi wniesionej do sądu administracyjnego. Wyjaśnił, że przedmiotem skargi jest bezczynność organu w sprawie dotyczącej zwrotu wywłaszczonej nieruchomości.
Organ wniósł o oddalenie powyższego wniosku. Z wyjaśnień organu wynika, że powodem nieprzekazania skargi do sądu administracyjnego był brak odpowiedzi skarżącego na pismo organu z zapytaniem dotyczącym ewentualnego cofnięcia skargi z uwagi na podjęte w sprawie czynności tj. zwrócenie się do innego organu o rozważenie wszczęcia z urzędu postępowania dotyczącego stwierdzenia nieważności decyzji orzekającej o wywłaszczeniu nieruchomości, której zwrotu domaga się wnioskodawca.
Rozpoznając złożony wniosek Sąd ustalił i zważył, co następuje:
W dniu 13 listopada 2008 r. do Prezydenta Miasta wpłynęła skarga R. J. wniesiona do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku. Przedmiotem skargi jest bezczynność organu w sprawie o zwrot wywłaszczonej nieruchomości położonej w G. przy ul. [...].
Skarga ta wraz z odpowiedzią organu oraz aktami administracyjnymi została przekazana do sądu w dniu 16 marca 2009 r.
Z uwagi na powyższe okoliczności Sąd uznał, że wniosek o wymierzenie grzywny zasługuje na uwzględnienie, albowiem stosownie do art. 54 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. ) oznaczanej dalej jako p.p.s.a. organ ma bezwzględny obowiązek przekazania skargi do sądu w terminie 30 dni od dnia jej wniesienia. Należy wskazać, że kwestia ewentualnego cofnięcia wniesionej przez stronę skargi oraz podjęcia czynności w sprawie, której dotyczy skarga na bezczynność i tak nie zwalnia organu z obowiązku jej przekazania sądowi, a zatem okoliczności podane w odpowiedzi na wniosek nie usprawiedliwiają trzymiesięcznego opóźnienia organu w stosunku do terminu ustanowionego w w/w przepisie. Na uwagę zasługuje także i to, że organ wykonał swój obowiązek przekazania skargi do sądu dopiero po otrzymaniu wniosku o ukaranie go grzywną, co oznacza że wniosek ten był konieczny dla wykonania przez organ określonego prawem obowiązku.
Prawną konsekwencją nieprzekazania przez organ skargi w terminie określonym w przepisie jest możliwość wymierzenia organowi przez sąd grzywny do wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów. Możliwość taką przewiduje art. 55 § 1 w zw. z art. 154 § 6 p.p.s.a, a górna granica grzywny stosownie do obwieszczeń Prezesa GUS wynosi 25.782,60 zł.
W okolicznościach niniejszej sprawy Sąd uznał, że grzywna w wysokości 3.000 zł jest odpowiednia do stopnia zawinienia organu, a zwłaszcza okresu opóźnienia w wykonaniu obowiązku przewidzianego w art. 54 § 2 p.p.s.a.
O kosztach niniejszego postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 200 w zw. z art. 64 § 3 p.p.s.a.