Z przytoczonego powyżej art. 55 § 1 p.p.s.a. wynika, iż wyłączną przesłanką orzeczenia o wymierzeniu organowi grzywny jest niewypełnienie przez organ obowiązków określonych w art. 54 § 2 p.p.s.a., a orzeczenie sądu ma charakter uznaniowy, albowiem ustawodawca przewidział, że sąd "może" orzec o wymierzeniu organowi grzywny. Powyższe oznacza, że sąd winien, nawet przy przekroczeniu terminu, uwzględniać specyfikę i charakter danej sprawy, a także rozmiary zwłoki w przekazaniu skargi.
W rozpoznawanej sprawie bezspornym jest, że Wojewoda nie wypełnił w terminie obowiązków określonych w art. 54 § 2 P.p.s.a. Pełnomocnik skarżących skargę na przewlekłość postępowania przed Wojewodą akt II SAB/Gd 48/18 złożył za pośrednictwem Wojewody w dniu 11 grudnia 2017 r. (data nadania). Od tej daty rozpoczął bieg termin na przekazanie skargi Sądowi i udzielenie odpowiedzi na skargę, który upłynął w dniu 10 stycznia 2018 r. Przedmiotowa skarga została przekazana do Sądu wraz z aktami administracyjnymi i odpowiedzią na skargę dopiero w dniu 14 maja 2018 r. (karta 13 akt sądowych o sygn. akt II SAB/Gd 48/18).
Podnieść należy, że bez znaczenia są przyczyny, które spowodowały nieprzekazanie skargi Sądowi. Mogą one mieć wpływ jedynie na wysokość grzywny. Użyte przez ustawodawcę w art. 55 § 1 P.p.s.a. sformułowanie "sąd może orzec" o wymierzeniu organowi grzywny oznacza, że podejmując rozstrzygnięcie w tej sprawie Sąd powinien wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności sprawy, a więc m.in. charakter, przyczyny niewypełnienia przez organ obowiązków, o których mowa w art. 54 § 2 P.p.s.a., czas jaki upłynął od wniesienia skargi, a także okoliczność, czy przed rozpatrzeniem wniosku o wymierzenie grzywny organ obowiązek wypełnił i wyjaśnił powody niedotrzymania terminu. Z akt sprawy nie wynika, aby zaistniały jakieś nadzwyczajne okoliczności, które usprawiedliwiałyby niemożność przekazania akt w terminie określonym w ustawie. Mylne uznanie organu, że tożsamość treści ponaglenia do załatwienia sprawy kierowanego do organu wyższego stopnia i skargi wniesionej do sądu na przewlekłość postępowania oznacza, że pismo adresowane do sądu jest uzupełnieniem wniesionego ponaglenia nie usprawiedliwia zwłoki w przekazaniu skargi. Należy podkreślić, że art. 54 § 1 P.p.s.a. ustanawia obowiązek przekazania sądowi skargi wraz z kompletnymi i uporządkowanymi aktami i odpowiedzią na skargę w terminie 30 dni od dnia jej otrzymania, niezależenie od oceny organu, czy wniesione pismo jest skargą. Organ nie może bowiem zastępować Sądu w ocenie skargi tak pod względem formalnym, jak i merytorycznym. Przy czym w niniejszej sprawie poza oceną Sądu pozostaje kwestia przewlekłości prowadzonego przez Wojewodę postępowania w przedmiocie wniosku z 15 lipca 2014 r.. Ocena ta zostanie dokonana w sprawie o sygnaturze II SAB/Gd 48/18.
Mając na uwadze wszystkie wyżej wskazane okoliczności Sąd uznał wniosek skarżących za uzasadniony i wymierzył grzywnę w kwocie 500 zł. Sąd wziął pod uwagę z jednej strony niewypełnienie przez organ ustawowych obowiązków, jednakże uwzględnił przekazanie przedmiotowej skargi w dniu 14 maja 2018 r. do Sądu, która została zarejestrowana pod sygn. akt II SA/Gd 48/18. Orzeczona wysokość grzywny, w ocenie Sądu, jest adekwatna do niewypełnienia ciążącego na organie obowiązku.
Z tego też względu, na podstawie art. 55 § 1 w zw. z art. 154 § 6 P.p.s.a., Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia. W przedmiocie kosztów postępowania orzeczono na podstawie art. 200 i art. 205 § 2 P.p.s.a. w zw. w zw. z § 14 ust. 1 pkt 1 lit. c) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015 r., poz. 1800 ze zm.). Na powyższe koszty składają się wynagrodzenie pełnomocnika skarżących w kwocie 480 zł, wpis sądowy od wniesionej skargi w wysokości 100 zł oraz opłata za pełnomocnictwo 85 zł (5 x 17 zł).