Starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Agnieszka Dusza-Kasprzyk po rozpoznaniu w dniu 30 maja 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku R. Ż. o przyznanie prawa pomocy w sprawie z jego wniosku o wymierzenie Kierownikowi Gminnego Ośrodka Pomocy grzywny z powodu nieprzekazania skargi dotyczącej bezczynności w sprawie udostępnienia informacji publicznej postanawia: odmówić przyznania wnioskodawcy prawa pomocy.
R. Ż. zwrócił się o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych. Ze złożonego oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku i dochodach wnioskodawcy wynika, że prowadzi on wspólne gospodarstwo domowe z rodzicami, dorosłym bratem i małoletnią bratanicą. Wskazał, że jego stan majątkowy, rodzinny i zdrowotny został dotychczas wykazany w aktach sprawy sygn. akt II SAB/Gd 2/16. Oświadczył, że zmianie uległo jedynie jego orzeczenie o niepełnosprawności.
W związku z uznaniem, że powyższe dane nie są wystarczające do rozstrzygnięcia w przedmiocie wniosku strony wezwano ją do ich uzupełnienia.
W nadesłanej odpowiedzi wnioskodawca nadesłał wyciągi z posiadanego rachunku bankowego, na którym nie zostały odnotowane żadne operacje. Z przedłożonego zeznania podatkowego za rok 2015 r. wynika, że osiągał skarżący także z innych źródeł poza wynagrodzeniem ze stosunku pracy. Łączny roczny dochód wyniósł 11124,10 zł.
Rozpatrując przedmiotowy wniosek zważono, co następuje:
Stosownie do art. 245 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej P.p.s.a., prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym. Prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (art. 245 § 3). W przypadku osób fizycznych prawo pomocy może być przyznane w zakresie częściowym - gdy osoba ta wykaże, iż nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a.).
W związku z powziętymi wątpliwościami co do możliwości płatniczych wnioskodawcy pismem z 11 maja 2016 r., zobowiązano go do przedłożenia szeregu dokumentów źródłowych i złożenia oświadczeń w terminie 14 dni od dnia doręczenia wezwania. Między innymi domagał się referendarz przedłożenia zaświadczenia z urzędu pracy o pozostawaniu przez skarżącego osobą bezrobotną. Nieprawdę oświadczył wnioskodawca w złożonym formularzu PPF, że jego sytuacja nie uległa zmianie do tej poprzednio ocenianej, gdyż z uprzednio przedłożonego zaświadczenia z PUP wynikało, że prawo do pobierania zasiłku dla bezrobotnych zostało mu przyznane do dnia 23 marca 2016 r. Z punktu widzenia prawa do zwolnienia od kosztów sądowych okoliczność czy skarżący pozostaje nadal osobą bezrobotną czy podjął zatrudnienie i za jakim wynagrodzeniem jest bardzo istotna.
Na mocy art. 255 P.p.s.a. w sytuacji gdy oświadczenie strony zawarte we wniosku o przyznanie prawa pomocy okaże się niewystarczające do oceny jej rzeczywistego stanu majątkowego i możliwości płatniczych oraz stanu rodzinnego lub budzi wątpliwości, strona jest obowiązana złożyć na wezwanie, w zakreślonym terminie, dodatkowe oświadczenie lub przedłożyć dokumenty źródłowe dotyczące jej stanu majątkowego, dochodów lub stanu rodzinnego. Czynności określone w tym przepisie podejmowane są po to, aby umożliwić stronie należyte uzasadnienie i udokumentowanie wniosku o przyznanie prawa pomocy. W konsekwencji podmiot wezwany do uzupełnienia oświadczenia winien z należytą starannością wypełnić treść sądowego wezwania, gdyż jak już wyżej wskazano, to w interesie strony leży przedstawienie informacji służących uzyskaniu prawa pomocy.
Skarżący jednak nie zastosował się do wystosowanego wezwania bowiem nie nadesłał dokumentów pozwalających ustalić czy jest osobą bez dochodów czy też nie. Skoro zatem strona wnioskująca uchyliła się od przedstawienia wskazanej w wezwaniu sądowym dokumentacji to powinna liczyć się z tym, że referendarz nie będzie miał wystarczających podstaw do przyznania jej prawa pomocy.
Natomiast na podstawie przedłożonego formularza nie można uznać, że wnioskodawca spełnia przesłanki do przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.
Z przyczyn wskazanych powyżej, na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczono jak w sentencji.