Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Bonifacy Bronkowski po rozpoznaniu w dniu 26 stycznia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A.T. o wymierzenie grzywny Prezydentowi Miasta T. za nieprzekazanie sądowi skargi wraz z aktami administracyjnymi i odpowiedzią na skargę w sprawie odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość postanawia: 1. wymierzyć Prezydentowi M.T. grzywnę w kwocie 1000 (tysiąc) złotych za nieprzekazanie Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gliwicach skargi, odpowiedzi na skargę oraz akt sprawy; 2. zasądzić od Prezydenta Miasta T. na rzecz wnioskodwcyzni A. T. kwotę 340 zł (słownie: trzystu czterdziestu złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Pismem z dnia 16 grudnia 2014 r. A. T. reprezentowana przez pełnomocnika w osobie radcy prawnego wystąpiła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z wnioskiem o wymierzenie Prezydentowi Miasta T. grzywny za niewywiązanie się z obowiązków przewidzianych w art. 54 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej zwanej P.p.s.a., tj. nieprzekazanie Sądowi skargi z dnia 16 czerwca 2014 r. na pismo Prezydenta Miasta T. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość, wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę.
W odpowiedzi na wniosek o wymierzenie grzywny Prezydent Miasta T. wniósł o odstąpienie od wymierzenia grzywny wskazując, że nieprzesłanie skargi w ustawowym terminie, jakkolwiek będące uchybieniem, nie wiąże się z żadną szkodą dla skarżącej. Przede wszystkim zwrócił uwagę, że w dniu [...] r. została wydana w przedmiotowej sprawie decyzja nr [...] umarzająca postępowanie o ustalenie odszkodowania za nieruchomość oznaczoną działką nr 1, przejętą z mocy prawa na własność Gminy T.. W związku z powyższym strona ma możliwość odwołania się od tej decyzji, tym samym nie pozostaje pozbawiona przysługujących jej praw. Dodatkowo zwrócono uwagę, że wobec wydania decyzji konwalidującej dotychczasowe czynności, skarga - wobec wygaśnięcia roszczenia - jest nieuzasadniona merytorycznie. W związku z powyższym organ wniósł o umorzenie postępowania i odstąpienie od naliczenia grzywny.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, zważył co następuje:
Stosownie do art. 54 § 1 i 2 P.p.s.a skargę do sądu wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi, a organ ten obowiązany jest przekazać sądowi skargę wraz z odpowiedzią na skargę i aktami sprawy w terminie trzydziestu dni od dnia jej wniesienia. Ten tryb wnoszenia skargi powoduje, że organ jedynie pośredniczy w jej wniesieniu, udzielając na skargę odpowiedzi oraz nadsyłając do sądu akta sprawy. Organ obowiązany jest wykonać czynności nakazane art. 54 § 2 P.p.s.a. Natomiast badanie skargi pod względem formalnym należy do sądu, a nie do organu administracji (por. W. Chróścielewski: Wszczęcie postępowania sądowoadministracyjnego, PIP z 2004 r., Nr 3, s. 63).
Zgodnie natomiast z treścią art. 55 § 1 P.p.s.a. w razie niezastosowania się organu do obowiązków, o których mowa powyżej, sąd na wniosek skarżącego może orzec o wymierzeniu organowi grzywny. Regulacja tego przepisu niewątpliwe zmierza do dyscyplinowania organów administracji publicznej do terminowego wykonania obowiązków określonych w art. 54 § 2 P.p.s.a. i wiąże się z powrotem ustawodawcy do pośredniego trybu wnoszenia skargi do sądu administracyjnego, mając na celu przeciwdziałanie przetrzymywaniu skarg przez organy administracji publicznej. Grzywna, o której mowa w art. 55 § 1 P.p.s.a. ma charakter mieszany: dyscyplinująco-restrykcyjny. Jest to więc środek, którego zastosowanie ma doprowadzić do wykonania przez organ obowiązku z art. 54 § 2 P.p.s.a., jednakże wyłączną, materialnoprawną przesłanką takiego orzeczenia jest niewypełnienie tego obowiązku w terminie przewidzianym w tym przepisie (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 lipca 2006 r., sygn. akt II OSK 1024/06, ONSAiWSA, 2006 r., Nr 6, poz. 156). Stosownie jednak do treści art. 55 § 1 P.p.s.a., który stanowi, że sąd może orzec o wymierzeniu organowi grzywny, rozstrzygając w tej kwestii, sąd powinien wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności sprawy, a więc między innymi przyczyny niewypełnienia przez organ obowiązków, o których mowa w art. 54 § 2 P.p.s.a., a także czas, jaki upłynął od wniesienia skargi, oraz czy przed rozpatrzeniem wniosku o wymierzenie organowi grzywny organ ten obowiązek wypełnił i wyjaśnił powody niedotrzymania terminu (T. Woś, H. Knysiak-Molczyk, M. Romańska: Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2011, s. 381). Ponadto w uchwale z dnia 3 listopada 2009 r., sygn. akt II GPS 3/09 (ONSA/WSA 2010/1/2) Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że oprócz funkcji dyscyplinującej oraz represyjnej, wymierzenie grzywny z art. 55 § 1 p.p.s.a. pełni również funkcję prewencyjną. Ukaranie organu służy bowiem także zapobieganiu naruszeniom prawa w przyszłości, zarówno przez ukarany organ, jak i przez inne organy.