Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Michał Ruszyński po rozpoznaniu w dniu 18 listopada 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku Dyrektora Ośrodka Pomocy Społecznej o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Dyrektorem Ośrodka Pomocy Społecznej a Dyrektorem Centrum Pomocy Rodzinie i Polityki Społecznej w przedmiocie wskazania organu właściwego do załatwienia wniosku L.S. w sprawie przyznania zasiłku stałego postanawia: 1. stwierdzić swą niewłaściwość do rozpoznania niniejszego wniosku, 2. przekazać sprawę do rozpoznania Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie.
Postanowieniem z dnia [...] września 2010 r., nr [...] Dyrektor Centrum Pomocy Rodzinie i Polityki Społecznej, działając z upoważnienia Prezydenta Miasta przekazał Ośrodkowi Pomocy Społecznej - według właściwości - wniosek L.S. w sprawie przyznania zasiłku stałego.
Dyrektor Ośrodka Pomocy Społecznej, działając na podstawie upoważnienia Burmistrza Miasta i Gminy, pismem z dnia [...] października 2010 r. wystąpił do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego w przedstawionej sprawie, pomiędzy Dyrektorem Ośrodka Pomocy Społecznej a Dyrektorem Centrum Pomocy Rodzinie i Polityki Społecznej.
W uzasadnieniu wniosku Dyrektor Ośrodka Pomocy Społecznej wskazał, że L.S., mieszkaniec Domu Pomocy Społecznej, w wywiadzie środowiskowym z dnia [...] września 2010 r. złożył wniosek o wypłatę zaległego i bieżącego zasiłku stałego. Postanowieniem nr [...] z dnia [...] września 2010 r. Dyrektor Centrum Pomocy Rodzinie i Polityki Społecznej uznał się za organ niewłaściwy i przekazał powyższy wniosek do rozpatrzenia Ośrodkowi Pomocy Społecznej. Swoje stanowisko uzasadnił tym, że miejscem zamieszkania wnioskodawcy jest gmina i dlatego ta gmina powinna przyznać przedmiotowe świadczenie, stosownie zaś do treści art. 101 ust. 7 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2009 r. Nr 175 poz. 1362 ze zm.) gmina Gorzów Wlkp. zobowiązana jest do zrefundowania przyznanych świadczeń w formie zasiłku stałego.
W dalszej części uzasadnienia Dyrektor OPS podał, iż z dokumentacji udostępnionej przez Dom Pomocy Społecznej wynika, że decyzja kierująca L.S. do Domu Pomocy Społecznej (nr [...] z dnia [...] lipca 2007 r.) została wydana przez Dyrektora Centrum Pomocy Rodzinie i Polityki Społecznej. Ten sam organ wydał również inne decyzje, min. decyzję nr [...] z dnia [...] marca 2010 r. dotyczącą naliczenia odpłatności za pobyt Pana L.S. w Domu Pomocy Społecznej oraz decyzję nr [...] z dnia [...] maja 2009 r. w sprawie przyznania zasiłku stałego na okres od [...] listopada 2008 r. do [...] kwietnia 2009 r. Wobec powyższego uznał się za niewłaściwego do załatwienia wniosku L.S. z dnia [...] września 2010 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 13 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej
p.p.s.a., wojewódzkie sądy administracyjne rozpoznają wszystkie sprawy sądowoadministracyjne z wyjątkiem spraw, dla których zastrzeżona jest właściwość Naczelnego Sądu Administracyjnego. Kwestię właściwości rzeczowej Naczelnego Sądu Administracyjnego reguluje przepis art. 15 p.p.s.a. Stosownie do § 1 pkt 4 przywołanego przepisu, Sąd ten rozstrzyga spory, o których mowa w art. 4 p.p.s.a., to jest spory o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego i między samorządowymi kolegiami odwoławczymi, o ile odrębna ustawa nie stanowi inaczej oraz spory kompetencyjne między organami tych jednostek a organami administracji rządowej.
W myśl zaś art. 59 § 1 p.p.s.a., jeżeli do rozpoznania sprawy właściwy jest inny sąd administracyjny, sąd, który stwierdzi swą niewłaściwość, przekaże sprawę właściwemu sądowi administracyjnemu. Przepis ten stanowi jednocześnie, iż postanowienie sądu w tym zakresie może zapaść na posiedzeniu niejawnym.
W niniejszej sprawie wystąpił spór kompetencyjny między Dyrektorem Ośrodka Pomocy Społecznej a Dyrektorem Centrum Pomocy Rodzinie i Polityki Społecznej. Żaden ze wskazanych wyżej organów nie uznaje się właściwym do rozpoznania sprawy.
Mając na uwadze wyżej przytoczone regulacje prawne, rozstrzygnięcie zaistniałego sporu kompetencyjnego należy do wyłącznej właściwości Naczelnego Sądu Administracyjnego.
W tym stanie rzeczy Sąd, na podstawie art. 59 § 1 w związku z art. 4 i art. 15 § 1 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji.