Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Pędziwilk-Moskal (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Renata Detka, Sędzia WSA Sylwester Miziołek, Protokolant Starszy sekretarz sądowy Sebastian Styczeń, po rozpoznaniu w dniu 3 września 2014 r. na rozprawie sprawy z wniosku A. K. o ukaranie P. Spółka z o.o. grzywną w trybie art. 55 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi p o s t a n a w i a I. wymierzyć P. Sp. z o.o. grzywnę w wysokości 100 (sto) złotych; II. zasądzić od P. Spółki z o.o. na rzecz A. K. 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Wnioskiem z dnia 11 czerwca 2014r. A. K. zwrócił się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach o wymierzenie Przewozom Regionalnym Sp. z o.o. Oddział Świętokrzyski w Skarżysku-Kamiennej grzywny za nieprzekazanie, wniesionej za pośrednictwem tej Spółki w dniu 2 kwietnia 2014r. (data wpływu ) skargi A. K. do tut. Sądu na bezczynność Spółki, polegającą na braku rozpoznania wniosku skarżącego z dnia 30 stycznia 2014r. o udostępnienie informacji publicznej wraz z aktami sprawy oraz odpowiedzią na skargę. Ponadto strona wniosła o zasądzenie na jej rzecz kosztów postępowania sądowego. W uzasadnieniu wniosku wskazano, że w niniejszej sprawie doszło do naruszenia art. 54 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012r. poz. 270 ze zm.), zwanej dalej ustawą P.p.s.a., w zw. z art. 21 pkt 1 ustawy z dnia 6 września 2001r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2001r. nr 112, poz. 1198 ze zm.), co w konsekwencji prowadzi do naruszenia konstytucyjnego prawa do sądu, określonego w art. 45 Konstytucji RP.
Na rozprawie w dniu 3 września 2014r. tut. Sąd dopuścił dowód z akt sprawy o sygn. II SAB/Ke 24/14.
W odpowiedzi na wniosek Spółka Przewozy Regionalne Oddział Świętokrzyski (zwana dalej Spółką) wniosła o jego oddalenie, argumentując że uchybienie terminowi przekazania skargi nie było wynikiem celowych i świadomych działań podmiotu podjętych w zamiarze niedopuszczenia do szybkiego rozpoznania sprawy sądowo-administracyjnej. Przyczyny opóźnienia zostały bowiem spowodowane wynikłymi w trakcie postępowania wątpliwościami odnoszącymi się zarówno do stanowiska skarżącego, jak i do przebiegu postępowania w sprawie udzielenia informacji publicznej. W rezultacie Spółka nie pozostawała w niniejszej sprawie bezczynna, udzielając odpowiedzi - wobec rozpatrzenia przedmiotowego wniosku negatywnie i wezwania wnioskodawcę do jego dodatkowego uzasadnienia - jako że żądana informacja stanowiła informację przetworzoną w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Co się zaś tyczy skargi A. K. (na bezczynność Spółki w powyższym zakresie) wraz z odpowiedzią na skargę i aktami sprawy, to dokumentacja ta została przekazana do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Tym samym podmiot obowiązany do udostępnienia informacji publicznej ostatecznie zastosował się do obowiązków określonych w art. 21 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Z tego też względu Spółka wniosła o niewymierzanie grzywny, podkreślając że sytuacja będąca przedmiotem oceny Sądu ma charakter incydentalny i jednostkowy, zaś kładzenie nacisku na funkcję represyjną i nałożenie kary grzywny na podmiot obowiązany do udostępnienia informacji w niniejszej sprawie nie jest uzasadnione. W tym zakresie podkreślono, że wymierzenie grzywny nie jest obligatoryjne, zaś dopełnienie ww. obowiązków - choćby z uchybieniem terminu, ale zanim sąd orzeknie w tej sprawie - czyni postępowanie w przedmiocie wymierzenia grzywny bezprzedmiotowym. W takim wypadku bowiem grzywna nie byłaby środkiem zmierzającym do realizacji jej ustawowego celu, gdyż cel ten został już osiągnięty. Ponadto dopełnienie obowiązku wynikającego z art. 54 § 2 ustawy P.p.s.a. już po złożeniu wniosku o wymierzenie grzywny zawsze powinno mieć wpływ na określenie jej wysokości.