Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Teresa Kobylecka Sędziowie: Sędzia WSA Renata Detka Sędzia WSA Sylwester Miziołek (spr.) po rozpoznaniu w dniu 9 kwietnia 2008r. na posiedzeniu niejawnym wniosków sędziów i asesora Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie o ich wyłączenie w sprawie ze skargi E. W., E. C., B. Z., W. S., B. M. i M. K. na decyzję Wojewody z dnia [...] znak: [...] w przedmiocie zwrotu wywłaszczonej nieruchomości p o s t a n a w i a: wyłączyć sędziów Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie Ryszarda Bryka, Zbigniewa Czarnika, Krystynę Józefczyk, Annę Lechowską, Małgorzatę Niedobylską, Marię Piórkowską, Roberta Sawułę, Marię Serafin - Kosowską, Jerzego Solarskiego, Barbarę Stukan - Pytlowany, Stanisława Śliwę, Jolantę Ewę Wojtynę, Małgorzatę Wolską, Kazimierza Włocha, Jacka Surmacza, Bożenę Wieczorską, Marię Zarębską - Kobak, Joannę Zdrzałkę oraz asesora tego Sądu Magdalenę Józefczyk.
W dniu 3 sierpnia 2007r. E. W., E. C., B. Z., W. S., B. M. i M. K. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie skargę na decyzję Wojewody z dnia [...] znak: [...] w przedmiocie zwrotu wywłaszczonej nieruchomości.
Wszyscy sędziowie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie
R. B., Z. C., K. J., A. L., M. N., M. P., R. S., M. S. - K., J. S., B. S. - P., S. Ś., J. E. W., M. W., K. W., J. S., B. W., M. Z. - K., J. Z. oraz asesor tego Sądu M. J. wnieśli o ich wyłączenie w niniejszej sprawie, składając stosowne pisma. Osoby te wskazały, iż jedną ze skarżących jest M. K. - pracownik Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, którą znają osobiście. Z tego też powodu zaistniała sytuacja może wywołać wątpliwości co do ich bezstronności jako sędziów.
Zarządzeniem z dnia 19 lutego 2008r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie przedstawił niniejszą sprawę Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu - celem wyznaczenia innego sądu do rozpoznania w/w wniosków o wyłączenie sędziów i asesora tego Sądu - z powodu braku sędziów, którzy mogliby wydać postanowienie w przedmiocie wyłączenia.
Postanowieniem z dnia 14 marca 2008r. Naczelny Sąd Administracyjny wyznaczył Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach do rozpoznania wniosków sędziego i asesora Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie o wyłączenie w niniejszej sprawie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach zważył, co następuje:
Zgodnie z obecnym brzmieniem art. 19 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej ustawą p.p.s.a., sąd - niezależnie od przyczyn wymienionych w art. 18 tej ustawy - wyłącza sędziego na jego żądanie lub na wniosek strony, jeżeli istnieje okoliczność tego rodzaju, że mogłaby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do jego bezstronności w danej sprawie. Natomiast zgodnie z przepisem art. 21 ustawy p.p.s.a. sędzia powinien zawiadomić sąd o zachodzącej podstawie swojego wyłączenia i wstrzymać się od udziału w sprawie. Z kolei stosownie do regulacji art. 24 ustawy p.p.s.a., powołane wyżej przepisy stosuje się odpowiednio do wyłączenia asesora sądowego.
Oceniając zasadność złożonych w niniejszej sprawie wniosków o wyłączenie nie sposób nie odnieść się do uzasadnienia wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 13 grudnia 2005r., SK 53/04, wydanego na gruncie przepisu art. 19 ustawy p.p.s.a., który w uprzednio obowiązującym brzmieniu ograniczał możliwość wyłączenia sędziego jedynie do sytuacji, kiedy między nim a jedną ze stron lub jej przedstawicielem zachodził stosunek osobisty tego rodzaju, że mógłby wywołać wątpliwości co do bezstronności sędziego. Mianowicie, zdaniem Trybunału Konstytucyjnego, instytucja wyłączenia sędziego powinna być tak ukształtowana przez ustawodawcę, aby umożliwiała objęcie wszelkich sytuacji, które mogłyby prowadzić do powstania, o ile nie u samej strony (na co wskazuje orzecznictwo), to co najmniej u obiektywnego, zewnętrznego obserwatora uzasadnionych wątpliwości co do bezstronności sędziego. Jednocześnie gwarancje bezstronności sędziowskiej nie mogą być ograniczone jedynie do stworzenia możliwości wyłączenia sędziego ze względu na istnienie bezpośrednich relacji o charakterze osobistym. Środki te muszą być bowiem pojmowane szerzej - jako umożliwiające wyłączenie w wypadku okoliczności (zarówno wewnętrznych, jak i zewnętrznych), które w przypadku konkretnego sędziego mogą budzić uzasadnione wątpliwości co do wydania orzeczenia w oparciu o w pełni zobiektywizowane przesłanki.