Wniosek w przedmiocie bezczynności Wójta Gminy
Sentencja

Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie - Agnieszka Góra po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2013r. na posiedzeniu niejawnym wniosku A. G. o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata z urzędu w przedmiocie bezczynności Wójta Gminy p o s t a n a w i a I. zwolnić skarżącą od kosztów sądowych, II. ustanowić dla skarżącej adwokata, którego wyznaczy Okręgowa Rada Adwokacka w K.

Uzasadnienie strona 1/2

W dniu 9 grudnia 2013r. skarżąca A. G. złożyła wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w sprawie - jak to określa w formularzu wniosku - bezczynności Wójta Gminy.

Skarżąca domaga się zwolnienia z obowiązku ponoszenia kosztów sądowych oraz ustanowienia kwalifikowanego pełnomocnika z uwagi na bardzo niskie dochody, a co za tym idzie - brak wystarczających środków, koniecznych do uiszczenia kosztów i ustanowienia adwokata. Skarżąca wskazuje, iż jest osobą bardzo ubogą, w bardzo trudnej sytuacji materialnej. Dodaje, iż rodzina utrzymuje się jedynie ze świadczeń rehabilitacyjnych małżonka strony oraz renty socjalnej, skarżąca ma na utrzymaniu troje dzieci, w tym dwoje niepełnosprawnych. Sama skarżąca jest nieuleczalnie chora. Małżonek ma orzeczoną [...] grupę inwalidzką.

Zdaniem orzekającego, wniosek strony skarżącej zasługuje na uwzględnienie.

Z dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy wynika, iż skarżąca prowadzi gospodarstwo domowe z mężem oraz trójką dzieci. Dwoje dzieci jest niepełnosprawnych. Rodzina utrzymuje się ze świadczeń rehabilitacyjnych męża w wysokości 1700 zł oraz renty socjalnej wnioskodawczyni w kwocie 610 zł. Skarżąca cierpi na nieuleczalną chorobę. Mąż jest inwalidą [...] grupy.

Z akt sprawy wynika, iż skarżąca posiada dom o pow. 55 m2 oraz działkę o pow. 1,51 ha. Nie wykazuje we wniosku o przyznanie prawa pomocy faktu posiadania wartościowych ruchomości czy też oszczędności. Wskazuje na znaczne koszty leczenia, utrzymania pompy insulinowej.

Instytucja zwolnienia od kosztów sądowych i przyznania kwalifikowanego zastępstwa prawnego stanowi w istocie pomoc państwa dla osób, które z uwagi na ich trudną sytuację materialną nie mogą uiścić należnych kosztów bez wywołania uszczerbku w koniecznych kosztach utrzymania siebie i rodziny. Ubiegający się o taką pomoc winien więc w każdym wypadku poczynić oszczędności we własnych wydatkach, do granic zabezpieczenia koniecznych kosztów utrzymania siebie i rodziny. Dopiero gdyby poczynione w ten sposób oszczędności okazały się niewystarczające - może zwrócić się o pomoc państwa.

Zgodnie z art. 246 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - prawo pomocy w zakresie całkowitym może być przyznane, gdy osoba wykaże, iż nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania, natomiast w zakresie częściowym - gdy wykaże, iż nie w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku w koniecznym utrzymaniu siebie i rodziny.

Użyte w art. 246 sformułowanie "gdy osoba wykaże" oznacza, iż to na wnoszącym o przyznanie prawa pomocy spoczywa ciężar dowodu, że znajduje się w sytuacji uzasadniającej przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym lub częściowym. Powołany przepis nie pozostawia wątpliwości co do tego, że inicjatywa dowodowa zmierzająca do wykazania, iż zachodzą przesłanki pozytywne dla uwzględnienia wniosku spoczywa na wnioskodawcy.

Udzielenie stronie prawa pomocy w postępowaniu przed sądami administracyjnymi jest więc formą jej dofinansowania z budżetu państwa i przez to powinno się sprowadzać do wypadków, w których zdobycie przez stronę środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu sądowym jest rzeczywiście, obiektywnie niemożliwe. Kluczową zaś rolę dla oceny możliwości płatniczych skarżącego ma fakt, iż zasadność wniosku o przyznanie prawa pomocy powinna być rozpatrywana w dwóch aspektach - z uwzględnieniem z jednej strony wysokości obciążeń finansowych, jakie strona musi ponieść w konkretnym postępowaniu, z drugiej strony jej możliwości finansowych.

Strona 1/2