Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie - Agnieszka Góra po rozpoznaniu w dniu 28 lutego 2014r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adwokata P. T. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu A. G. p o s t a n a w i a wniosek oddalić.
Postanowieniem referendarza sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 19 grudnia 2013r. w sprawie o sygn. akt II SO/Kr 33/13 przyznane zostało A. G. prawo pomocy obejmujące zwolnienie od kosztów oraz ustanowienie dla niej adwokata z urzędu.
Prawo pomocy zostało przyznane stronie, stosownie do art. 243 ustawy z dnia 30.08.2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi na jej wniosek złożony jeszcze przed wszczęciem postepowania, w oparciu o przesłanki materialne.
Po wystąpieniu Sądu do Okręgowej Rady Adwokackiej w K., Dziekan ORA w K. w dniu 16 stycznia 2014r. poinformował, iż na pełnomocnika A. G. został wyznaczony adwokat P. T., wykonujący zawód w Kancelarii Adwokackiej w K. przy ul. K..
W dniu 21 lutego 2014r. adwokat P. T. złożył w Sądzie pismo, w którym podniósł, iż przy założeniu, że wniosek A. G. o przyznanie prawa pomocy zostanie uznany za skargę na bezczynność Wójta Gminy [...] - cofa tę skargę oraz wnosi o zasądzenie kosztów zastępstwa udzielonego A. G. z urzędu, które to koszty nie zostały opłacone w całości ani w części.
Stosownie do treści art. 250 ppsa, wyznaczony adwokat, radca prawny otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków. Zasady te precyzuje rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu (Dz. U. 02/163/1348 ze zm.) określając czynności, stawki minimalne i szczegółowe zasady ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, udzielnej przez adwokata ustanowionego z urzędu (§1 rozp.).
Wskazując na powyższe podnieść należy, że przy obowiązujących regulacjach prawnych wynagrodzenie ze środków budżetowych pozostających w dyspozycji sądu należy się adwokatowi, radcy ustanowionemu dla strony z urzędu za czynności podjęte w postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Przepis § 14 powołanego rozporządzenia nie pozostawia co do tego żadnych wątpliwości. W realiach rozstrzyganego przypadku oczywistym zaś jest, że skoro skarga nie została złożona to nie może być mowy o jakichkolwiek czynnościach, które adwokat podejmowałby przed jakimkolwiek sądem administracyjnym.
Równocześnie brak jest wystarczających podstaw normatywnych do przyjęcia, że za wnioski wyartykułowane w jego piśmie z dnia 21 lutego 2014r. należy mu się od Skarbu Państwa wynagrodzenie. Orzekającemu znany jest pogląd wyrażony przez referendarza sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie w postanowieniu z dnia 3 lutego 2011 r. sygn. akt. V SO/Wa 11/09, że "wynagrodzenie za udzieloną pomoc prawną z urzędu należy się pełnomocnikowi ustanowionemu przed wniesieniem skargi, także w przypadku, gdy stwierdzi on, iż brak jest podstaw do jej złożenia". Pogląd ten de lege lata skłania jednak do krytycznej refleksji.