Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie Jarosław Harczuk po rozpoznaniu w dniu 1 czerwca 2006 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku Z.W. z udziałem Samorządowego Kolegium Odwoławczego w przedmiocie przyznania prawa pomocy poprzez ustanowienie radcy prawnego w sprawie świadczeń z pomocy społecznej p o s t a n a w i a przyznać Z.W. prawo pomocy w zakresie częściowym poprzez ustanowienie radcy prawnego, którego do reprezentowania skarżącego w postępowaniu sądowoadministracyjnym dotyczącym skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]", Nr "[...]" wyznaczy Rada Okręgowej Izby Radców Prawnych.
Skarżący Z. W. na urzędowym formularzu wniosku o przyznanie prawa pomocy wniósł o ustanowienie radcy prawnego do reprezentowania go w sprawie skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...], Nr SKO.[...] (k. [...]).
Referendarz sądowy stwierdził, że:
Wniosek skarżącego o przyznanie prawa pomocy zasługuje na uwzględnienie.
Z oświadczenia skarżącego zawartego na urzędowym formularzu wniosku o przyznanie prawa pomocy wynika, że prowadzi on samodzielnie gospodarstwo domowe, nie posiada żadnego majątku i utrzymuje się ze świadczenia z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w kwocie 598 złotych (k. [...]).
Zakres przyznawanego prawa pomocy określa art. 245 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) dalej zwaną "ppsa", stanowiąc, że prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym (§1). Prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (§2). Prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo tylko od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (§3).
Z. W. wnosząc o ustanowienie radcy prawnego, wniósł o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym - art. 245 § 3 ppsa.
Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 2 ppsa przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie częściowym, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Na wnoszącym o przyznanie prawa pomocy spoczywa ciężar wykazania, że znajduje się on w sytuacji uprawniającej do skorzystania z prawa pomocy, zaś rozstrzygnięcie referendarza sądowego w tej kwestii zależy od tego, co zostanie przez stronę wykazane. W przypadku prawa pomocy mamy doczynienia z pomocą budżetu Państwa osobom, które z uwagi na ich trudną sytuację materialną nie mogą uiścić kosztów bez wywołania uszczerbku w koniecznych im i ich rodzinom kosztach utrzymania. Udzielenie prawa pomocy w postępowaniu sądowoadministracyjnym jest formą dofinansowania z budżetu Państwa i powinno się sprowadzać do przypadków, w których zdobycie przez stronę środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu sądowym jest rzeczywiście niemożliwe (por. postanowienie NSA z dnia 20 września 2005 r., sygn. akt I FZ 429/05 - niepublikowane).
Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że wykazana przez skarżącego jego sytuacja majątkowa daje podstawy do przyznania skarżącemu prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez ustanowienie radcy prawnego. Skarżący nie posiada majątku i utrzymuje się ze świadczenia otrzymywanego z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w kwocie 598 złotych (k. [...]). W ocenie referendarza sądowego skarżący wykazał, że poniesienie kosztów ustanowienia radcy prawnego z wyboru z bieżących dochodów grozi mu uszczerbkiem w koniecznych dla niego kosztach utrzymania.
Z tych powodów, działając na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 ppsa należało orzec jak w sentencji postanowienia.