Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Joanna Cylc-Malec po rozpoznaniu w dniu 25 lutego 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku Z. W. w przedmiocie wymierzenia Wójtowi Gminy grzywny za nieprzekazaniem skargi na bezczynność w sprawie świadczeń z pomocy społecznej p o s t a n a w i a 1. oddalić wniosek o wymierzenie grzywny z tytułu nieprzekazania skargi; 2. oddalić wniosek o przyznanie prawa pomocy.
Z. W. w dniu 14 stycznia 2013 r. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie wniosek o wymierzenie Wójtowi Gminy kary grzywny w związku z nieprzekazaniem jego skargi z dnia 5 grudnia 2012 r. do Sądu. Jednocześnie wniósł o ustanowienie pełnomocnika z urzędu.
W odpowiedzi na wniosek organ wniósł o jego oddalenie, wskazując, że przedmiotową skargę przekazał do Sądu wraz z odpowiedzią w dniu 7 stycznia 2013 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny, zważył co następuje:
Wniosek Z. W. jest niezasadny i nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 55 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) - zwanej dalej "p.p.s.a." w razie niezastosowania się do obowiązków, o których mowa w art. 54 § 2 p.p.s.a. (organ, którego działanie lub bezczynność jest przedmiotem skargi, obowiązany jest przekazać sądowi skargę wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę ), sąd na wniosek skarżącego może orzec o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art.154 § 6 p.p.s.a. Wskazane przepisy mają za cel zdyscyplinowanie organów administracji publicznej do terminowego wykonywania obowiązków określonych w art. 54 § 2 p.p.s.a.
Jak natomiast wynika z akt sprawy sygn. akt II SAB/Lu 8/13 przedmiotowa skarga z dnia 5 grudnia 2012 r. została przekazana do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie wraz z odpowiedzią na skargę w dniu 7 stycznia 2013 r. Sprawa ta została zarejestrowana w Sądzie pod ww. sygnaturą.
Tym samym oczywistym jest, że organ administracji wykonał obowiązek wynikający z art. 54 § 2 p.p.s.a., a zatem brak jest podstaw do wymierzenia temu organowi grzywny w myśl art. 55 § 1 p.p.s.a. Dlatego też wniosek skarżącego w tym przedmiocie należało na podstawie art. 55 § 1 p.p.s.a. oddalić.
Jednocześnie w punkcie drugim postanowienia, w odpowiedzi na złożony przez skarżącego wniosek o przyznanie prawa pomocy przez ustanowienie profesjonalnego pełnomocnika, Sąd orzekł o jego oddaleniu. Swoje rozstrzygnięcie Sąd oparł na art. 247 p.p.s.a., zgodnie z którym prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności jej skargi. Skarga jest natomiast oczywiście bezzasadna wtedy, gdy bez potrzeby głębszej analizy prawnej nie ulega najmniejszej wątpliwości, że nie może ona zostać uwzględniona. Chodzi o sytuację, w której obowiązujące prawo jasno i jednoznacznie wyklucza możliwość uznania żądania strony skarżącej. W rozpatrywanej sprawie Sąd uznał wniosek o wymierzenie organowi grzywny za nieprzekazaniem skargi za niezasadny z powodu przekazania przez organ tej skargi w terminie zakreślonym przez prawo. W takich okolicznościach skarga odpowiada wymogom skargi oczywiście bezzasadnej i nawet pomoc profesjonalnego pełnomocnika nie miałaby wpływu na jej rozstrzygnięcie. W związku z tym Sąd odstąpił od przesłania skarżącemu urzędowego formularza wniosku o przyznanie prawa pomocy (druk "PPF"), ze względu na bezcelowość tej czynności.
Mając na uwadze powyższe Sąd, działając w oparciu o art. 247 p.p.s.a. orzekł, jak w punkcie drugim sentencji postanowienia.