Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jacek Czaja po rozpoznaniu w dniu 2 lipca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku T. W. w przedmiocie wymierzenia Samorządowemu Kolegium Odwoławczemu grzywny za nieprzekazanie do sądu skargi z dnia 7 sierpnia 2013 r. na decyzję tego organu z dnia [...] lipca 2013 r., nr [...] w sprawie pomocy na dożywianie - w zakresie wniosku T. W. o przyznanie prawa pomocy p o s t a n a w i a odmówić przyznania prawa pomocy.
T. W. złożyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie wniosek o wymierzenie Samorządowemu Kolegium Odwoławczemu grzywny za nieprzekazanie do sądu jej skargi z dnia 7 sierpnia 2013 r. na decyzję Kolegium z dnia [...] lipca 2013 r., nr [...] w przedmiocie pomocy na dożywianie. Jednocześnie skarżąca zwróciła się o "pomoc prawną".
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Wniosek T. W. o przyznanie prawa pomocy nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do art. 63 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., dalej "p.p.s.a."), jeżeli ustawy tak stanowią, postępowanie sądowe wszczyna się na wniosek. Do grupy wniosków wszczynających odrębne postępowanie należy wniosek o wymierzenie organowi grzywny na podstawie art. 55 § 1 p.p.s.a. Podkreślić należy, że w myśl art. 64 § 3 p.p.s.a. do wniosku stosuje się odpowiednio przepisy o skardze, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej.
W świetle art. 247 w zw. z art. 64 § 3 p.p.s.a., prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności złożonego przez nią wniosku wszczynającego odrębne postępowanie. Oczywista bezzasadność wniosku wyłącza zatem możliwość przyznania stronie prawa pomocy, nawet jeśli zachodzą przesłanki związane z trudną sytuacją materialną strony, określone w art. 246 p.p.s.a.
Oczywista bezzasadność wniosku, o jakim mowa w art. 55 § 1 p.p.s.a., ma miejsce wówczas, gdy bez głębszej analizy prawnej, "na pierwszy rzut oka", nie ulega wątpliwości, że wniosek ten nie może być uwzględniony (por. M. Niezgódka-Medek [w:] B. Dauter, B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek: Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Wydawnictwo Wolters Kluwer, Warszawa 2011, s. 731).
Taka sytuacja zachodzi w niniejszej sprawie.
Zgodnie z art. 54 p.p.s.a., skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu administracji publicznej, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (§ 1). Organ ten przekazuje skargę sądowi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu dni od dnia jej wniesienia (§ 2).
W razie niezastosowania się do obowiązków, o których mowa w art. 54 § 2 p.p.s.a., sąd - na wniosek skarżącego - może orzec o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6. Postanowienie może być wydane na posiedzeniu niejawnym (art. 55 § 1 p.p.s.a.).
W świetle powołanego wyżej art. 55 § 1 p.p.s.a., wyłączną przesłanką wymierzenia organowi grzywny, o jakiej mowa w tym przepisie, jest nieprzekazanie przez ten organ sądowi skargi z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu dni od dnia wniesienia skargi, jak tego wymaga art. 54 § 2 p.p.s.a. Nie ulega zatem wątpliwości, że w razie dochowania przez organ administracji tych obowiązków, brak jest podstaw prawnych do ukarania organu grzywną na podstawie tego przepisu.
Z akt niniejszej sprawy bez najmniejszej wątpliwości wynika, że wbrew twierdzeniu T. W., Samorządowe Kolegium Odwoławcze dochowało obowiązków określonych w art. 54 § 2 p.p.s.a. Skarga T. W. z dnia 7 sierpnia 2013 r. na decyzję Kolegium z dnia [...] lipca 2013 r. w przedmiocie pomocy na dożywianie została bowiem złożona w siedzibie tego organu w dniu 9 sierpnia 2013 r. (k. 4 akt adm.). Organ skargę tę, wraz z aktami administracyjnymi sprawy i odpowiedzią na skargę, przekazał zaś do Sądu w dniu 4 września 2013 r. (w tym dniu wskazane dokumenty pracownik organu złożył w Biurze Podawczym Sądu - k. 6 akt adm.). Oczywistym jest zatem, że organ zachował ustawowy termin do dokonania tej czynności. Okoliczność ta znajduje potwierdzenie również w aktach sprawy II SA/Lu 808/13 (k. 3 i 4 akt sądowych), w której powyższa skarga T. W. jest przedmiotem rozpoznania.
Skoro nie budzi żadnych wątpliwości, że Samorządowe Kolegium Odwoławcze przekazało do Sadu skargę T. W. z zachowaniem terminu określonego w art. 54 § 2 p.p.s.a., wniosek skarżącej o wymierzenie organowi grzywny za niewywiązanie się z tego obowiązku uznać należy za oczywiście bezzasadny w rozumieniu art. 247 w zw. z art. 64 § 3 p.p.s.a., przez co jej żądanie dotyczące przyznania prawa pomocy nie może zostać uwzględnione. W tej sytuacji Sąd odstąpił od przesłania skarżącej urzędowego formularza wniosku o przyznanie prawa pomocy (druk "PPF"), ze względu na bezcelowość tej czynności.
Mając na uwadze powyższe orzeczono, jak w sentencji postanowienia.