Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Osipuk (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Alicja Jaszczak- Sikora Sędzia WSA Katarzyna Matczak po rozpoznaniu w dniu 18 grudnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym żądań sędziów NSA: Grażyny Gryglaszewskiej, Anny Sobolewskiej-Nazarczyk, Elżbiety Trykoszko, Danuty Tryniszewskiej-Bytys, Mieczysława Markowskiego oraz sędziów WSA w Białymstoku: Marka Leszczyńskiego, Małgorzaty Roleder, Mirosława Wincenciaka, Jacka Pruszyńskiego, Urszuli Barbary Rymarskiej i Wojciecha Stachurskiego - wyłączenia od rozpoznawania sprawy o sygn. akt II SA/Bk 567/13 ze skargi D.M. na decyzję Rektora Wyższej Szkoły Administracji Publicznej im. St. Staszica w Białymstoku z dnia 26 kwietnia 2013 r., w przedmiocie skreślenia z listy studentów postanawia wyłączyć sędziów NSA: Grażynę Gryglaszewską, Annę Sobolewską-Nazarczyk, Elżbietę Trykoszko, Danutę Tryniszewską-Bytys, Mieczysława Markowskiego oraz sędziów WSA w Białymstoku: Marka Leszczyńskiego, Małgorzatę Roleder, Mirosława Wincenciaka, Jacka Pruszyńskiego, Urszulę Barbarę Rymarską i Wojciecha Stachurskiego od rozpoznawania sprawy o sygn. akt II SA/Bk 567/13. WSA/pos.1- sentencja postanowienia
D.M. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku skargę na decyzję Rektora Wyższej Szkoły Administracji Publicznej im. St. Staszica w Białymstoku z dnia 26 kwietnia 2013 r., w przedmiocie skreślenia z listy studentów.
Sędziowie NSA: Grażyna Gryglaszewska, Anna Sobolewska-Nazarczyk, Elżbieta Trykoszko, Danuta Tryniszewska-Bytys, Mieczysław Markowski oraz sędziowie WSA w Białymstoku: Marek Leszczyński, Małgorzata Roleder, Mirosław Wincenciak, Jacek Pruszyński, Urszula Barbara Rymarska i Wojciech Stachurski zażądali wyłączenia od rozpoznawania sprawy z powyższej skargi, wskazując, że osoba pełniąca funkcję Rektora Wyższej Szkoły Administracji Publicznej im. St. Staszica w Białymstoku -pani P. J. S. - jest sędzią Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, delegowaną do orzekania w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Białymstoku i jest im znana osobiście. Okoliczność ta mogłaby wywoływać wątpliwości co do bezstronności sędziów przy rozpoznawaniu tej sprawy.
Postanowieniem z dnia 29 listopada 2013 r., sygn. akt I OW 295/13, Naczelny Sąd Administracyjny wyznaczył Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie do rozpoznania przedmiotowych wniosków.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje:
Instytucja wyłączenia sędziego stanowi istotną gwarancją procesową, która ma zapewnić rozpoznanie sprawy przez sąd w takim składzie orzekającym, którego sędziowie nie pozostają w relacjach osobistych ze stronami oraz nie mieli określonych wcześniej związków z rozpoznawaną sprawą. Ratio legis przepisów o wyłączeniu sędziego we wszystkich procedurach sądowych sprowadza się do eliminowania przyczyn, które mogą skutkować wątpliwościami co do bezstronności i obiektywizmu sędziego w rozpoznaniu określonej sprawy (zob. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia
18 grudnia 2012 r., sygn. akt I OZ 930/12).
Stosownie do art. 19 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.), zwanej dalej p.p.s.a., niezależnie od przyczyn wymienionych w art. 18, sąd wyłącza sędziego na jego żądanie lub na wniosek strony, jeżeli istnieje okoliczność tego rodzaju, że mogłaby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do jego bezstronności w danej sprawie.
Sędziowie NSA: Grażyna Gryglaszewska, Anna Sobolewska-Nazarczyk, Elżbieta Trykoszko, Danuta Tryniszewska-Bytys, Mieczysław Markowski oraz sędziowie WSA w Białymstoku: Marek Leszczyński, Małgorzata Roleder, Mirosław Wincenciak, Jacek Pruszyński, Urszula Barbara Rymarska i Wojciech Stachurski - zażądali wyłączenia ich od rozpoznawania sprawy o sygn. II SA/Bk 5 67/13 z uwagi na osobistą znajomość z osobą pełniącą funkcję Rektora Wyższej Szkoły Administracji Publicznej im. St. Staszica w Białymstoku. Wskazana okoliczność może wywołać uzasadnioną wątpliwość co do bezstronności sędziów w niniejszej sprawie, zaistniała zatem przesłanka z art. 19 p.p.s.a.
W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 19 i art. 22 § 2 i § 3 p.p.s.a., postanowiono, jak w sentencji.