Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogusław Jażdżyk po rozpoznaniu w dniu 30 listopada 2012 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Z. R. o wymierzenie grzywny Burmistrzowi A w trybie art. 55 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi postanawia 1. odrzucić wniosek; 2. przyznać radcy prawnemu I. L. od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie wynagrodzenie w kwocie 240,00 zł (słownie: dwieście czterdzieści złotych) netto, powiększone o należny podatek VAT - tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej wnioskodawcy z urzędu.
W dniu 13 września 2012 r. Z. R. złożył w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Olsztynie wniosek o wymierzenie Burmistrzowi A grzywny za nie przekazanie Sądowi skargi złożonej pismem z dnia 20 sierpnia 2011 r. na bezczynność Burmistrza w przedmiocie przyznania lokalu mieszkalnego.
W odpowiedzi na wniosek Burmistrz A przedstawił przebieg czynności związanych z ubieganiem się skarżącego o wynajem lokalu mieszkalnego z zasobów gminy.
Postanowieniem z dnia 21 listopada 2012 r. sygn. akt II SAB/Ol 88/12 Sąd odrzucił skargę Z. R. na bezczynność Burmistrza w przedmiocie przyznania lokalu mieszkalnego z uwagi na brak właściwości Sądu Administracyjnego do jej rozpoznania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 55 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012r. poz. 270, dalej jako: p.p.s.a), w razie niezastosowania się do obowiązków, o których mowa w art. 54 § 2, tj. za nieprzekazanie skargi sądowi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu dni od dnia jej wniesienia, sąd na wniosek skarżącego może orzec o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6 p.p.s.a,. Postanowienie może być wydane na posiedzeniu niejawnym. Wniosek o wymierzenie grzywny jest wnioskiem wszczynającym postępowanie a tym samym odpowiednio należy stosować do niego, stosownie do art. 64 § 3 p.p.s.a. przepisy o skardze, w tym o odrzuceniu skargi z uwagi na jej niedopuszczalność, jeżeli sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego. Stosownie do art. 54 § 2 p.p.s.a. organ, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi, przekazuje skargę sądowi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu dni od dnia jej wniesienia. Powinien to uczynić niezależnie od tego, czy skargę uznaje za dopuszczalną oraz czy w jego ocenie przedmiotem zaskarżenia jest podlegający kognicji sądu administracyjnego akt, czynność lub bezczynność organu. O dopuszczalności skargi wniesionej do sądu administracyjnego rozstrzyga wyłącznie ten sąd. W orzecznictwie przyjmuje się, że wniosek o wymierzenie organowi grzywny za nieprzekazanie w terminie skargi wraz z aktami sprawy oraz odpowiedzią na skargę może być rozpoznany jedynie wówczas, gdy skarga dotyczy sprawy należącej do właściwości sądu administracyjnego (por. postanowienie NSA z dnia 29 grudnia 2010 r. sygn. akt I OZ 953/10). Oznacza to, że w przypadku, gdy skarga do sądu administracyjnego ze względu na jej przedmiot jest niedopuszczalna, to również niedopuszczalny jest wniosek o wymierzenie organowi grzywny w związku z nieprzekazaniem jej w terminie (por. postanowienie NSA z dnia 3 października 2012r. sygn. akt I OZ 739/12 i postanowienie NSA z 16 października 2012r. sygn. akt I OZ 309/12).
W niniejszej sprawie organ nie wypełnił obowiązków z art. 54 § 2 p.p.s.a. w terminie określonym w tym przepisie. Niemniej jednak, wniosek o wymierzenie grzywny organowi za nieprzekazanie w terminie skargi wraz z aktami sprawy oraz odpowiedzią na skargę może być rozpoznany jedynie wówczas jak już wskazano wyżej, gdy skarga dotyczy spraw, o których mowa w art. 3 p.p.s.a., zaś skarga stanowi pismo procesowe, o którym mowa w art. 3 § 2 i art. 50 tej ustawy. Przepisy te wyznaczają zakres właściwości sądów administracyjnych, które sprawują kontrolę nad działalnością administracji publicznej. Katalog zawarty w art. 3 § 2 powołanej ustawy jest katalogiem zamkniętym, zaś odesłanie do przepisów szczególnych zamieszczone w § 3 ma zastosowanie jedynie wówczas, gdy przepisy te w sposób wyraźny wskazują, że dla rozpoznania sprawy właściwym będzie sąd administracyjny (por. postanowienie NSA z 19 kwietnia 2007 r., sygn. akt I OZ 264/07).