Wniosek J. A. o wymierzenie organowi grzywny w związku z niezastosowaniem się przez Starostę do obowiązku przekazania skargi oraz akt sprawy i odpowiedzi na skargę
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jakub Zieliński po rozpoznaniu w dniu 4 maja 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku J. A. o wymierzenie organowi grzywny w związku z niezastosowaniem się przez Starostę do obowiązku przekazania skargi oraz akt sprawy i odpowiedzi na skargę postanawia 1. wymierzyć Staroście grzywnę w wysokości 300 zł (słownie: trzystu złotych); 2. zasądzić od Starosty na rzecz wnioskodawcy kwotę 597 zł (słownie: pięćset dziewięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania. /-/ Jakub Zieliński

Uzasadnienie strona 1/3

W skierowanym do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu wniosku z dnia 10 marca 2017 r. J. A. (dalej również: strona; skarżący; wnioskodawca), reprezentowany przez radcę prawnego G. W., wystąpił o wymierzenie grzywny Staroście (dalej również: Starosta; organ) w związku z niezastosowaniem się do obowiązku, o którym mowa w art. 54 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, tj. za nieprzekazanie tutejszemu Sądowi w ustawowym terminie 30 dni skargi z dnia 1 grudnia 2016 r. Ponadto wnioskodawca domagał się zasądzenia od organu kosztów postępowania w kwocie 597 zł.

W uzasadnieniu skarżący stwierdził, że tutejszy Sąd poinformował go w piśmie z dnia 8 marca 2017 r., że do dnia 8 marca 2017 r. nie wpłynęła do WSA w Poznaniu skarga J. A. z dnia 1 grudnia 2016 r. na bezczynność Starosty, co wskazuje na to, że organ nie wywiązał się z obowiązku, o którym mowa w powołanym przepisie. Do wniosku strona dołączyła m.in. odpis skargi na bezczynność Starosty z dnia 1 grudnia 2016 r. wraz z łącznikami 2013 r., jak również dowód wpłynięcia skargi do Starostwa Powiatowego w G. w dniu 2 grudnia 2016 r.

Z przedstawionego przez Starostę w odpowiedzi na skargę opisu stanu faktycznego sprawy wynika, że skarga J. A. z dnia 1 grudnia 2016 r. na bezczynność Starosty w przedmiocie odszkodowania za grunt (działkę nr [...] o pow. [...] ha, położoną w [...] w gminie [...], ark. mapy [...], obręb [...]) wydzielony pod drogę publiczną została przekazana tutejszemu Sądowi w dniu 30 marca 2017 r. Organ nie zaprzeczył faktowi wpływu do Starostwa Powiatowego w G. skargi w dniu 2 grudnia 2016 r., natomiast wyjaśnił, że nieprzekazanie skargi w terminie nie stanowiło działania celowego, lecz skutek niedopatrzenia pracownika, w którego świadomości, po przeanalizowaniu skargi, zaistniało przekonanie, że sprawa będąca przedmiotem skargi nie należy do właściwości sądu administracyjnego oraz że w tej konkretnej sprawie organ nie pozostawał w bezczynności. Ponadto Starosta argumentował, że skoro doszło już do przekazania skargi tutejszemu Sądowi, to zastosowanie wobec organu swoistego "środka dyscyplinującego", jakim jest omawiana grzywna nie odniesie swojego skutku (spowodowania przekazania skargi sądowi administracyjnemu), gdyż cel nałożenia grzywny niejako został już osiągnięty, lecz będzie miało charakter sankcji, co nie jest zgodne z celem przepisu art. 55 powołanej wyżej ustawy.

Odpis wniosku o wymierzenie grzywny wpłynął do tutejszego Sądu w dniu 14 marca 2017 r., a jego odpis został doręczony Staroście w dniu 24 marca 2017 r. (data doręczenia pocztowego). Skarga, której dotyczy wniosek o wymierzenie grzywny, została przekazana (nadana drogą pocztową) tutejszemu Sądowi w dniu 30 marca 2017 r. wraz z odpowiedzią na skargę i aktami postępowania administracyjnego; skarga wpłynęła do Biura Podawczego Sądu w dniu 31 marca 2017 r. i została zrejestrowana pod sygn. akt II SAB/Po 77/17.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zważył, co następuje.

Strona 1/3