Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wiesława Batorowicz po rozpoznaniu w dniu 10 maja 2012 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku R. K. o wymierzenie Radzie Miasta P. grzywny w związku z niezastosowaniem się do obowiązku przekazania skargi, akt sprawy i odpowiedzi na skargę w sprawie ze skargi R. K. na bezczynność Rady Miasta P. w przedmiocie ochrony przyrody; postanawia wymierzyć Radzie Miasta P. grzywnę w wysokości 500 złotych. /-/ W. Batorowicz
W dniu 16 stycznia 2012 r. R.K. zwrócił się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu o wymierzenie Radzie Miasta P. grzywny z tytułu nieprzekazanie do tej pory skargi z dnia 25 października 2011 r. Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Poznaniu w przedmiocie ochrony przyrody (jak określił skarżący "zatruwania drzew"). Jak wyjaśniono we wniosku, skarżący wniósł przedmiotową skargę w dniu 25 października 2011 r., jednakże do tej pory Rada Miasta nie poinformowała skarżącego o jej przekazaniu do Sądu.
W odpowiedzi na wniosek Przewodniczący Rady Miasta P. w piśmie z dnia 25 stycznia 2012 r. wyjaśnił, iż od 2005 r. R. K. sześciokrotnie sygnalizował zatruwanie drzew na terenie Miasta P.. Przedstawiono przebieg postępowania w zakresie interwencji wnioskodawcy. Wyjaśniając kwestię związaną z wniesieniem w dniu 25 października 2011 r. skargi na bezczynność Rady Miasta P. dotyczącej zatruwania drzew na terenie Miasta P. zaadresowanej do tutejszego Sądu Przewodniczący Rady Miasta P. powołał treść przepisu art. 227 kpa i następnie wskazał, że stosownie do treści art. 229 pkt 1 kpa pismem z dnia 16 listopada 2011 r. przekazano skargę Wojewodzie Wielkopolskiemu jako organowi właściwemu do jej rozpoznania. Zgodnie z tym przepisem organem właściwym do rozpoznania skargi dotyczącej zadań lub działalności rady gminy jest wojewoda. Przewodniczący Rady Miasta zaznaczył, że zgodnie z art. 222 kpa o tym, czy pismo jest skargą albo wnioskiem decyduje treść pisma, a nie jego forma zewnętrzna. Stosownie do tego przepisu skargę R. K. zakwalifikowano, zgodnie z jej treścią, jako skargę na działalność (bezczynność) Rady Miasta P., do której rozpoznania właściwy jest wojewoda Wielkopolski.
Wojewódzki Sad Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z treścią art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270), dalej: p.p.s.a., skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi. § 2 powyższego artykułu stanowi, że organ, o którym mowa w § 1, przekazuje skargę sądowi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu dni od dnia jej wniesienia.
Instrumentem dyscyplinującym organy administracyjne w kwestii przekazania w terminie skargi i akt sprawy jest art. 55 § 1 p.p.s.a., który stanowi, że w razie niezastosowania się do obowiązków, o których mowa w art. 54 § 2 powyższej ustawy, sąd na wniosek skarżącego może orzec o wymierzeniu organowi grzywny. Postanowienie może być wydane na posiedzeniu niejawnym.
W tym miejscu podkreślenia wymaga, że organ administracyjny uchybi swoim obowiązkom zarówno w przypadku, gdy nie podejmie w terminie czynności wymienionych w art. 54 § 2 p.p.s.a., jak i wtedy, gdy ograniczy się jedynie do wykonania niektórych z tych czynności, np. przekazania sądowi administracyjnemu skargi i odpowiedzi na skargę, ale bez akt sprawy. Równocześnie w orzecznictwie sądów administracyjnych przyjmuje się, że grzywna wymierzana w tym trybie ma nie tylko charakter dyscyplinujący, ale także charakter represyjny (por. uchwałę NSA z dnia 7 kwietnia 2008 r., sygn. akt II FPS 1/08, ONSAiWSA 2008 Nr 3, poz. 42). Co charakterystyczne, jak podkreśla się w doktrynie, zwrot "sąd może orzec o wymierzeniu grzywny", użyty w § 1 art. 55 p.p.s.a., wskazuje, że wymierzenie grzywny nie jest obligatoryjne i możliwość ta pozostawiona jest uznaniu sądu. Rozstrzygnięcie wniosku strony o zastosowanie sankcji przewidzianej w komentowanym przepisie powinno być poprzedzone dokładnym zbadaniem okoliczności sprawy, a zwłaszcza ustaleniem przyczyn uchybienia terminowi określonemu w art. 54 § 2 p.p.s.a. (W. Sawczyn, Środki dyscyplinowania administracji publicznej w prawie o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Warszawa 2010, s. 204). W konsekwencji sąd, rozpoznając wniosek, o którym mowa w art. 55 § 1 powyższej ustawy zobowiązany jest do zbadania wszystkich okoliczności sprawy, tj. przyczyny niewypełnienia obowiązków, czasu jaki upłynął od wniesienia skargi oraz okoliczność, czy organ przed rozpatrzeniem wniosku obowiązek wypełnił i wyjaśnił powody niedotrzymania terminu.