Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Rzeszowie Agata Kosowska-Dudzik po rozpoznaniu w dniu 14 sierpnia 2017 roku w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym wniosku A. G. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia adwokata w sprawie dotyczącej skargi A. G. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] czerwca 2017 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania - postanawia - przyznać wnioskodawcy prawo pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia adwokata.
A. G. przed wystąpieniem do tut. Sądu ze skargą na decyzję Wojewody [...] w przedmiocie wymeldowania złożył wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych, jak i ustanowienia adwokata. Wymieniony podniósł, że przebywa obecnie w areszcie śledczym, dlatego znajduje się w bardzo ciężkiej sytuacji finansowej. Nie posiada żadnego majątku, jak i dochodów.
W odpowiedzi na wezwanie dotyczące uzupełnienia złożonego wniosku składający go nadesłał zaświadczenie dyrektora placówki, w której przebywa, z którego wynika, że skarżący jest osobą tymczasowo aresztowaną, nie pozostaje w zatrudnieniu z uwagi na brak możliwości w tym zakresie (zajęte etaty). Ponadto przedmiotowe zaświadczenie wskazuje, że wnioskodawca nie posiada w areszcie do swojej dyspozycji żadnych środków finansowych.
Rozpoznając wniosek zważono, co następuje:
Prawo pomocy ma za zadanie wspierać osoby ubogie, którym brak jakichkolwiek lub dostatecznych środków finansowych uniemożliwiłby realizację określonych praw na drodze sądowej. Stanowi ono wyjątek od zasady ponoszenia przez strony postępowania sądowego jego kosztów, którą ustanawia art. 199 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.), zwanej dalej "P.p.s.a.". Udzielenie stronie prawa pomocy stanowi więc formę jej dofinansowania z budżetu Państwa i dlatego powinno się sprowadzać do przypadków, w których zdobycie przez stronę środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu sądowym jest obiektywnie rzecz biorąc niemożliwe.
W myśl art. 245 § 2 P.p.s.a., zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie pełnomocnika w osobie adwokata składa się na całkowite prawo pomocy. Przesłanką jego przyznania jest zaś - zgodnie z art. 246 § 1 pkt 1 P.p.s.a. - niemożność poniesienia jakichkolwiek kosztów postępowania. W opisanej w ostatnim przepisie sytuacji znajduje się wnioskujący o wsparcie A. G. Przebywa on bowiem w areszcie śledczym z uwagi na tymczasowe aresztowanie. Nie pozostaje tam w zatrudnieniu i nie uzyskuje dochodów z innych źródeł. Nie posiada do swojej dyspozycji jakichkolwiek środków finansowych. Nie ma też jakiegokolwiek majątku, którego spieniężenie mogłoby pozwolić na pokrycie kosztów postępowania sądowego, które wnioskodawca zamierza zainicjować.
W powyższych warunkach koniecznym było uwzględnienie żądania A. G. w całości tj. zwolnienie go od kosztów sądowych i ustanowienie na jego rzecz adwokata, by wymieniony miał zapewniony dostęp do sądu. Podstawę orzeczenia stanowił art. 258 § 2 pkt 7 w zw. z art. 245 § 2 i art. 246 § 1 pkt 1 P.p.s.a.