Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Rzeszowie Agata Kosowska-Dudzik po rozpoznaniu w dniu 30 kwietnia 2015 roku w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym wniosku E. S. o przyznanie prawa pomocy w zakresie ustanowienia adwokata w sprawie z jego skargi na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] marca 2015 r. Nr [...] w przedmiocie zwrotu zasiłku dla bezrobotnych - postanawia - przyznać wnioskodawcy prawo pomocy przez ustanowienie adwokata.
E. S. złożył w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Rzeszowie wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia adwokata w sprawie ze swej skargi na decyzję Wojewody [...] w przedmiocie zobowiązania do zwrotu zasiłku dla bezrobotnych. Z wniosku tego, jak i dołączonej do niego skargi wynika, że gospodarstwo domowe prowadzi z żoną. Mieszkają w domu o pow. 115 m.kw. Ich majątek to także nieruchomość - 0,10 ha oraz samochód osobowy z 1998 r. Dochody rodziny to renty wnioskodawcy i jego żony w kwotach: 1459,72 zł i 591,37 zł netto. Na utrzymanie domu przeznaczana jest co miesiąc kwota ok. 454 zł, natomiast na lekarstwa ok. 750 zł (żona wnioskodawcy jest nieuleczalnie chora). W związku z utratą pracy wnioskodawca zaciągnął pożyczkę na bieżące potrzeby. Wobec otrzymania za czas pozostawania bez pracy wynagrodzenia spłacił częściowo to zadłużenie, jednak nadal do spłaty pozostało ok. 18 650 zł.
Żądanie E. S. zasługuje na uwzględnienie, jednak tylko w części dotyczącej ustanowienia profesjonalnego zastępcy prawnego. Natomiast w pozostałym zakresie nie jest ono w ogóle rozpoznawane, a to w związku z brzmieniem art. 239 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), zwanej następnie "P.p.s.a.". Przepis ten przewiduje zwolnienie od kosztów sądowych osoby skarżące działanie organów administracji publicznej w sprawach dotyczących statusu bezrobotnego, zasiłków i innych należności i uprawnień przysługujących osobie bezrobotnej. Skoro więc skarga dotyczy decyzji Wojewody [...] w przedmiocie zwrotu zasiłku dla bezrobotnych, to tym samym E. S., z mocy powołanego przepisu, nie jest obowiązany do uiszczenia jakichkolwiek kosztów sądowych. Oznacza to, że do rozpoznania pozostaje jego wniosek o ustanowienie adwokata. Mieści się on w tzw. częściowym prawie pomocy, o którym mowa w art. 245 § 3 P.p.s.a., a przesłanką jego przyznania jest niemożność poniesienia pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny, o czym stanowi art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a. Ten ostatni przepis wskazuje, że wykazanie określonej w nim przesłanki przyznania prawa pomocy spoczywa na wnoszącym o nie.
W ocenie rozpoznającej niniejszy wniosek, dane w nim przedstawione pozwalają na przyjęcie, że wnioskodawca wymaga wsparcia ze środków publicznych. Wskazuje na to przede wszystkim fakt, iż środki, którymi dysponuje strona przy uwzględnieniu obciążających ją wydatków, są niewystarczające na pokrycie kosztów ustanowienia profesjonalnego pełnomocnika. Należy podkreślić, że są to wydatki przeznaczane na zaspokojenie podstawowych potrzeb człowieka. Bardzo dużą ich część stanowią te na leczenie chorej żony wnioskodawcy - ok. 750 zł miesięcznie. Ta ostatnia kwota stanowi ok. 1/3 dochodów rodziny. Pozostałe środki przeznaczane są na utrzymanie domu i wyżywienie. Strona nie dysponuje przy tym oszczędnościami ani majątkiem, poza nieruchomością o pow. 0,10 ha oraz samochodem z 1998 r. Trzeba także zwrócić uwagę na fakt zadłużenia strony, które powstało w związku z koniecznością zapewnienia bytu rodzinie w czasie, gdy wnioskodawca utracił pracę. Wprawdzie otrzymał on z tego tytułu zaległe wynagrodzenie (w związku z orzeczonym przez sąd przywróceniem do pracy), jednak zostało ono przeznaczone na spłatę wspomnianego długu, który w chwili obecnej wynosi jeszcze ok. 18 650 zł.
Z tych względów uznano, że uiszczenie przez E. S. wynagrodzenia pełnomocnika - adwokata spowoduje u jego rodziny uszczerbek wskazany w art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a. Dlatego też ustanowiono dla niego takiego zastępcę prawnego, o czym orzeczono na podstawie art. 258 § 1, § 2 pkt 7 w zw. z art. 245 § 3 i art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a.