Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA - Ewa Pisula-Dąbrowska po rozpoznaniu w dniu 1 lutego 2012 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku L. B. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi L. B. na pismo Dyrektora Biura Udostępniania i Archiwizacji Dokumentów Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu z dnia [...] listopada 2011 r. nr [...] w przedmiocie udostępnienia dokumentów postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy.
Pismem z dnia 8 grudnia 2011 r. L. B. złożył bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na pismo Dyrektora Biura Udostępniania i Archiwizacji Dokumentów Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu z dnia [...] listopada 2011 r. nr [...]. Do skargi dołączył kserokopię zaskarżonego pisma oraz wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 245 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), dalej p.p.s.a., prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym, przy czym zgodnie art. 243 tej ustawy, może być ono przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku. Ponadto wskazać należy, iż pomoc prawna jest możliwa w przypadku spełnienia przez wnioskodawcę przesłanek uregulowanych w art. 246 § 1 ustawy przy jednoczesnym braku przesłanki negatywnej określonej w art. 247 p.p.s.a. tj. oczywistej bezzasadności skargi, powodującej niemożność przyznania prawa pomocy.
Z oczywistą bezzasadnością skargi mamy do czynienia wówczas, gdy bez konieczności dokonywania głębszej analizy stanu faktycznego i prawnego sprawy, jest zupełnie jasne, że skarga nie może zostać uwzględniona. Oczywista bezzasadność skargi w rozumieniu powołanego przepisu oznacza także oczywistą niedopuszczalność skargi do sądu administracyjnego (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 września 2004 r. sygn. akt OZ 377/04, niepubl.).
Podkreślić trzeba, że zgodnie z treścią art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę administracji publicznej oraz rozstrzyganie sporów kompetencyjnych i sporów o właściwość między jednostkami samorządu terytorialnego, samorządowymi kolegiami odwoławczymi i między tymi organami a organami administracji rządowej, pod względem zgodności z prawem. Szczegółowy zakres kognicji tych sądów precyzują przepisy art. 3 § 2 i 3, art. 4, art. 5 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Wynikają one także ze szczegółowych przepisów zawartych w innych aktach prawnych.
Tymczasem L. B. przedmiotem skargi uczynił pismo Dyrektora Biura Udostępniania i Archiwizacji Dokumentów Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu z dnia [...] listopada 2011 r. nr [...].
Jak wynika z akt, w niniejszej sprawie nie została wydana decyzja, ani postanowienie, jak również akt lub czynność inna, niż decyzja i postanowienie, podejmowane w sprawach indywidualnych, dotyczące uprawnień i obowiązków wynikających z przepisów prawa i mających charakter publicznoprawny, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. Zaskarżony dokument to jedynie pismo informujące skarżącego o procedurze udostępniania przez IPN materiałów archiwalnych.
Powyższa okoliczność w zakresie prawa pomocy wskazuje na oczywistą bezzasadność skargi w rozumieniu art. 247 p.p.s.a.
W tym stanie rzeczy należy uznać, że spełnione zostały przesłanki uzasadniające odmowę przyznania prawa pomocy i Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 247 w związku z art. 58 § 1 pkt 6 ustawy - Prawo o postępowaniu sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji.