Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Wojciech Wiktorowski po rozpoznaniu w dniu 28 maja 2009 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku V. R. z dnia 29 marca 2009 r. o przyznanie prawa pomocy w zakresie ustanowienia adwokata lub radcy prawnego w sprawie ze skargi V. R. na rozkaz personalny Komendanta Głównego Policji z dnia [...] stycznia 2009 r. nr [...] postanawia: ustanowić dla V. R. adwokata w ramach przyznania prawa pomocy, o którego wyznaczenie zwrócić się do Okręgowej Rady Adwokackiej w W.
V. R. wnioskiem z dnia 29 marca 2009 r. zwróciła się o przyznanie prawa pomocy w zakresie ustanowienia adwokata lub radcy prawnego. Z treści wniosku uzupełnionego, złożonymi w wykonaniu wezwania z dnia 22 kwietnia 2009 r., dokumentami źródłowymi wynika, że wnioskodawczyni gospodarstwo domowe prowadzi wraz z pełnoletnim, uczącym się synem, a źródłem dochodu w tym gospodarstwie jest wynagrodzenie skarżącej w wysokości 4.086,80 zł (zaświadczenie wydane przez pracodawcę - w aktach) netto oraz renta alimentacyjna zasądzona na rzecz jej syna w kwocie 300 zł (kopia wyroku Sądu Rejonowego [...] z dnia [...] lutego 2008 r., sygn. akt [...] - w aktach).
Natomiast treść dodatkowego oświadczenia skarżącej oraz treść pozostałych dokumentów źródłowych wskazują, że średnie miesięczne wydatki skarżącej i jej syna każdorazowo przekraczają kwotę 3.000 zł i poza podstawowymi kosztami utrzymania służą pokryciu kosztów studiów syna na wyższej uczelni, a w pozostałej części przeznaczane są na jego leczenie i rehabilitację oraz na opiekę medyczną skarżącej związaną z przebytym leczeniem okulistycznym.
W myśl art. 246 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. dalej powoływana jako ppsa), prawo pomocy przysługuje osobie fizycznej w zakresie całkowitym - gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania, zaś w zakresie częściowym - gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Podstawą oceny dopuszczalności przyznania prawa pomocy jest bowiem rzeczywista sytuacja materialna w gospodarstwie domowym osoby ubiegającej się o przyznanie takiego prawa. Osiągany w gospodarstwie domowym skarżącej dochód po odliczeniu wykazanych wydatków daje wolną do dyspozycji kwotę poniżej 1000 zł. Ustalona zatem w sprawie sytuacja materialna nie pozwala poczynić wnioskodawczyni niezbędnych oszczędności do granic zabezpieczenia koniecznych kosztów utrzymania siebie i rodziny. Tym samym nie jest możliwe poniesienie przez skarżącą wydatków na ustanowienie profesjonalnego pełnomocnika.
W związku z tym należy uznać, że zostały spełnione określone w art. 246 § 1 ppsa przesłanki obligujące Sąd do przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.
Z tych względów na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 oraz art. 258 § 2 pkt 7 ppsa, postanowiono jak sentencji.