II SO/Wa 81/13 POSTANOWIENIE Dnia 17 stycznia 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Anna Mierzejewska po rozpoznaniu w dniu 17 stycznia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku M. G. o wymierzenie P. Sp. z o.o. z siedzibą w W. grzywny za nieprzekazanie w ustawowym terminie skargi z 26 sierpnia 2013 r. wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę postanawia: 1. wymierzyć P. Sp. z o.o. z siedzibą w W. grzywnę w wysokości 500 zł (słownie: pięćset) złotych, 2. zasądzić na rzecz M. G. od P. Sp. z o.o. z siedzibą w W. kwotę 100 (słownie: sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Wnioskiem z 8 października 2013 r. M. G. zwróciła się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie o wymierzenie P. Sp. z o.o. z siedzibą w W. grzywny w trybie art. 55 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), za nieprzekazanie Sądowi w terminie skargi na bezczynność w przedmiocie dostępu do informacji publicznej, wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę.
W odpowiedzi na wniosek Spółka wniosła o jego odrzucenie, z uwagi na fakt, że został złożony w sprawie nieobjętej właściwością sądu administracyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Stosownie do treści art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi. Organ przekazuje skargę sądowi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu dni od dnia jej wniesienia (art. 54 § 2 ustawy).
Natomiast art. 21 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (tekst jedn. Dz. U. z 2001 r., Nr 112, poz. 1198 ze zm.) stanowi, że do skarg rozpatrywanych w postępowaniu sądowoadministarcyjnym o udostępnienie informacji publicznej przekazanie skargi, akt i odpowiedzi na skargę następuje w terminie 15 dni od dnia otrzymania skargi.
Wskazana regulacja stanowi zatem przepis szczególny w stosunku do ogólnego unormowania w art. 54 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, zakreślający inny, krótszy termin do wykonania obowiązku ciążącego na organie.
W myśl zaś art. 55 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi w razie niezastosowania się do obowiązków, o których mowa w art. 54 § 2, sąd na wniosek skarżącego może orzec o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6 tej ustawy, czyli do wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów.
Obowiązek przekazania Sądowi skargi istnieje niezależnie od tego, czy organ (podmiot) ten uznaje, że skarga nie należy do kognicji sądu administracyjnego, czy też uzna, że w istocie nie jest on organem administracji, czy nawet dysponentem żądanych informacji, albo też stwierdzi, że żądane informacje nie stanowią informacji publicznej. Już samo żądanie strony nadania skardze określonego biegu obliguje organ (podmiot) do uczynienia zadość temu żądaniu. To dopiero bowiem Sąd w toku postępowania zainicjowanego skargą zobowiązany jest dokonać oceny wniosku i ustalić, czy skarga mieści się w zakresie właściwości sądów administracyjnych, czy żądane informacje były informacją publiczną oraz czy adresat wniosku o udzielenie tych informacji zobowiązany był do rozpoznania wniosku stosownie do przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej. Zatem nawet uzasadnione przekonanie, że skarga nie jest dopuszczalna z uwagi na brak właściwości sądu administracyjnego, nie zwalnia organu (podmiotu) od obowiązku przekazania tej skargi wraz z odpowiedzią na skargę do sądu administracyjnego. Sąd jest jedynie władny do dokonania oceny skargi tak pod względem formalnym, jak i merytorycznym w oparciu o skargę i akta administracyjne, a organ nie może go w tym zastępować, nawet pozostając w uzasadnionym przekonaniu o niedopuszczalności skargi (por. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego: z 20 września 2011 r., sygn. akt II OZ 799/11; z 30 czerwca 2010 r. sygn. akt I OZ 495/10; z 11 stycznia 2011 r. sygn. akt I OZ 996/10; z 15 czerwca 2011 r. sygn. akt I OZ 410/11, publ. Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych).