Przepis art. 63 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych /Dz.U. nr 105 poz. 509/ nie dotyczy postępowania sądowoadministracyjnego.
Skarga na ostateczną decyzję administracyjną, wydaną przed wejściem w życie tej ustawy podlega rozpatrzeniu przez Naczelny Sąd Administracyjny.
Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy ze skargi (...) na decyzję Kolegium Odwoławczego przy Sejmiku Samorządowym Województwa (...) w przedmiocie odmowy przydziału lokalu mieszkalnego, na skutek rewizji nadzwyczajnej Minister Sprawiedliwości (...) od postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Katowicach z dnia 25 kwietnia 1995 r. SA/Ka 2880/94:
postanawia uchylić zaskarżone postanowienie.
Naczelny Sąd Administracyjny powinien zbadać zgodność zaskarżonej decyzji z prawem, jakie obowiązywało w dniu wydania decyzji.
W związku z powyższym nie można się zgodzić z poglądem Naczelnego Sądu Administracyjnego, wyrażonym w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, że "w tym stanie prawnym nie zachodzi potrzeba rozpoznania skargi, bowiem nawet w przypadku jej uwzględnienia, uchylenie decyzji, czego domaga się skarżąca, doprowadziłoby jedynie do umorzenia postępowania w sprawie przez organ administracyjny".
Nie zwrócił jednak Naczelny Sąd Administracyjny uwagi na to, że wskutek nierozpoznania skargi i niezbadania zgodności z prawem zaskarżonych decyzji, nastąpi ich uprawomocnienie się i wykonanie z pominięciem kontroli sądowoadministracyjnej.
W konsekwencji pozbawia to stronę prawa do rozpoznania jej sprawy przez niezawisły Sąd.