Zarządzenie przewodniczącego o wezwaniu strony /jej pełnomocnika/ do poprawienia lub uzupełnienia pisma procesowego /art. 130 par. 1 zdanie pierwsze Kpc/ powinno dokładnie określać te czynności. Uchybienie temu wymaganiu sprawia, że termin do wykonania czynności przez stronę nie zaczyna biec.
Sąd Najwyższy Izba Cywilna po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym, sprawy z powództwa J. Spółdzielni Pracy w likwidacji w J.-G., przeciwko Gminie J.-G., o ustalenie na skutek kasacji pozwanej od postanowienia Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 13 maja 1998 r., (...), postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie.
Sąd Apelacyjny we Wrocławiu postanowieniem z 13 maja 1998 r., (...), odrzucił apelację strony pozwanej od wyroku Sądu Wojewódzkiego w J.-G. z 29.12.1997 r., (...), albowiem pełnomocnik tej strony, mimo wezwania, nie przedłożył pełnomocnictwa procesowego do postępowania apelacyjnego /art. 373 Kpc/.
Pozwana w kasacji, zarzucając naruszenie art. 88, art. 91-92 i art. 373 Kpc wniosła o uchylenie powyższego postanowienia. Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Jeżeli pismo procesowe nie może otrzymać prawidłowego biegu wskutek niezachowania wymagań formalnych, to koniecznym warunkiem zwrócenia /odrzucenia/ pisma jest prawidłowe wezwanie strony do jego poprawienia lub uzupełnienia oraz bezskuteczny upływ terminu do wykonania tej czynności /art. 130 Kpc/.
Zarządzenie przewodniczącego o wezwaniu strony /jej pełnomocnika/ do poprawienia lub uzupełnienia pisma procesowego /art. 130 par. 1 zdanie pierwsze Kpc/ powinno dokładnie określać te czynności. Uchybienie temu wymaganiu sprawia, że termin do wykonania czynności przez stronę nie zaczyna biec.
Zarządzenie znajdujące się na karcie 160 w brzmieniu: "wzywając do przedłożenia pełnomocnictwa procesowego", nie odpowiada wymienionemu wymaganiu, albowiem nie precyzuje o jakie pełnomocnictwo idzie, skoro pełnomocnik strony pozwanej złożył już pełnomocnictwo przy odpowiedzi na pozew (...). Nie odpowiada temu wymaganiu także treść tego zarządzenia doręczona pełnomocnikowi pozwanej - radcy prawnemu R. S. i to w dodatku wypisana na formularzu druku "zawiadomienie" (...). Nadto trzeba zauważyć, że radca prawny R. S. dopuszczony został przez Sąd Apelacyjny jako pełnomocnik pozwanej w rozprawie w dniu 13.05.1998 r. (...), a z jej protokołu nie wynika, by kwestionowane było umocowanie tego radcy prawnego.
W tej sytuacji odrzucenie apelacji naruszyło art. 373 Kpc. Ustosunkowanie się do pozostałych przepisów wymienionych w kasacji jest w tym stanie rzeczy zbędne.
Dlatego Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji /art. 393 par. 1 Kpc w zw. z art. 393[8] par. 2 Kpc/.