Między organem administracji publicznej a Naczelnym Sądem Administracyjnym nie powstaje spór o właściwość w rozumieniu art. 190 i art. 192 Kpa.
Kolegium Kompetencyjne przy Sądzie Najwyższym, po rozpoznaniu w dniu 18 września 1998 r. na rozprawie sprawy z wniosku Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Handlowego "K." spółka cywilna Bogumiły S. i Waldemara S. o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego między Generalnym Inspektorem Kontroli Skarbowej a Naczelnym Sądem Administracyjnym-Ośrodkiem Zamiejscowym w Białymstoku w sprawie odwołania od wyników kontroli inspektora kontroli skarbowej postanowił:
odrzucić wniosek.
We wniosku z dnia 5 czerwca 1998 r. PPH "K." Spółka cywilna Bogumiły S. i Waldemara S. wystąpiła w trybie art. 190 par. 1 i art. 192 par. 1 pkt 2 i par. 2 Kpa o rozpatrzenie sporu o właściwość między Generalnym Inspektorem Kontroli Skarbowej a Naczelnym Sądem Administracyjnym Ośrodkiem Zamiejscowym w Białymstoku.
W uzasadnieniu powyższego wniosku strona powołała się na sprawę "Wyniku kontroli" z dnia 26 września 1996 r. (...) przeprowadzonej przez Inspektora Kontroli Skarbowej w Urzędzie Kontroli Skarbowej w Ł. w zakresie określającym wartość sprzedaży wyrobów produkowanych przez spółkę cywilną "K." podlegających obowiązkowi zgłaszania do certyfikacji na znak bezpieczeństwa i oznaczenia tym znakiem. W celu weryfikacji tego ustalenia strona wystąpiła najpierw do Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej, a następnie ze skargą do Naczelnego Sądu Administracyjnego-Ośrodek Zamiejscowy w Białymstoku. Każdy z tych organów uznał się za niewłaściwy do rozpatrzenia sprawy. Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej w piśmie z dnia 4 listopada 1997 r. wyraził pogląd, że weryfikacja ustaleń przedmiotowego wyniku kontroli skarbowej możliwa jest jedynie na drodze zaskarżenia do Naczelnego Sądu Administracyjnego, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.
Z kolei Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 1 kwietnia 1998 r. (...) odrzucił skargę strony przyjmując, że wynik kontroli wydany przez inspektora kontroli skarbowej zgodnie z art. 27 ustawy o kontroli skarbowej jest aktem administracyjnym w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym, od którego przysługuje skarga, jednakże można ją wnieść - stosownie do art. 34 ust. 1 tej ustawy - dopiero po wyczerpaniu środków odwoławczych. NSA uznał, że strona najpierw powinna skorzystać z odwołania do Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej, które jej przysługuje.
Kolegium Kompetencyjne przy Sądzie Najwyższym zważyło, co następuje:
Między organem administracji państwowej, do którego właściwości rzeczowej należy załatwienie określonej sprawy administracyjnej w formie aktu lub czynności z zakresu administracji publicznej, a Naczelnym Sądem Administracyjnym sprawującym kontrolę wykonywania administracji publicznej /art. 1 powoływanej wyżej ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym/ co do zasady nie powstaje spór o właściwość w rozumieniu przepisów Kpa o rozstrzyganiu sporów o właściwość między organami administracji publicznej a sądami /art. 190 i art. 192 Kpa/. Chodzi tu bowiem o spory dotyczące właściwości - czy określona sprawa podlega rozpatrzeniu na drodze administracyjnej /przed organami administracji publicznej/, czy też na drodze sądowej /przed właściwym dla danej sprawy sądem/. Nie jest to, w rozumieniu tych przepisów, Sąd Administracyjny, do którego nie należy załatwienie sprawy administracyjnej, lecz rozpatrzenie skargi w celu sprawowania kontroli pod względem zgodności z prawem /art. 21 ustawy o NSA/, przy czym ocena prawna wyrażona w orzeczeniu tego Sądu wiąże w sprawie organ, którego działanie lub bezczynność była przedmiotem zaskarżenia /art. 30 ustawy o NSA/.
Ponadto należy zwrócić uwagę na to, że w powołanym we wniosku postanowieniu z dnia 1 kwietnia 1998 r. Naczelny Sąd Administracyjny odrzucił skargę nie ze względu na brak właściwości do jej rozpoznania, lecz ze względu na niezachowanie przez stronę warunków wniesienia skargi określonych w art. 34 ust. 1 ustawy o NSA.
Spór negatywny w rozumieniu art. 192 par. 1 pkt 2 Kpa powstaje wtedy, gdy w tej samej sprawie za niewłaściwy uznaje się zarówno organ administracji publicznej, jak i sąd. Jak to już wyżej wskazano, nie ma tożsamości pomiędzy sprawą administracyjną, dotyczącą ustalenia określonej kwestii prawnej przez właściwy organ administracji publicznej, a sprawą administracyjną w przedmiocie skargi co do legalności aktu administracyjnego.
Z powyższych przyczyn Kolegium Kompetencyjne przy Sądzie Najwyższym uznało, że nie jest właściwe do rozstrzygnięcia przedstawionego przez PPH "K." spółkę cywilną Bogumiły S. i Waldemara S. wniosku, który nie dotyczy sporu o właściwość, o którym mowa w art. 190 par. 1 i art. 192 par. 1 pkt 2 Kpa.
W tej sytuacji, przy odpowiednim zastosowaniu art. 199 par. 1 pkt 1 Kodeksu postępowania cywilnego /por. art. 195 Kpa/ należało postanowić jak w sentencji.