Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy ze skargi Rady Miejskiej (...) na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody (...) w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały (...) Rady Miejskiej (...) na skutek rewizji nadzwyczajnej Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego (...) na postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Szczecinie z dnia 25 września 1997 r. SA/Sz 763/97 postanowił:
uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę NSA OZ w Szczecinie do ponownego rozpoznania.
Tryb przewidziany w art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ nie znajduje zastosowania przy wniesieniu przez gminę skargi do sądu administracyjnego na rozstrzygnięcie nadzorcze wojewody. Pogląd znajduje swoje umocowanie także w art. 165 ust. 2 Konstytucji, który nadaje gminie prawo ochrony swojej samodzielności na drodze sądowej oraz w art. 171 Konstytucji, nadającym organowi nadzoru prawo kontroli samorządu terytorialnego pod kątem legalności, przy czym intencją przyjętych rozwiązań - także z punktu widzenia adresatów, których dotyczy kwestionowana uchwała organów gminy - konieczność uzyskania jak najpilniejszego ostatecznego rozstrzygnięcia, czemu nie służyłoby zastosowanie trybu wprowadzonego przepisem art. 34 ust. 3 ustawy o NSA.