Jeśli prawo krajowe nie przewiduje wyraźnych skutków zastrzeżenia wewnętrznego pierwszeństwa patentowego, to wówczas zgłoszenie dalsze w Polsce i innym kraju /będącym członkiem MZOPL/ należy rozpatrywać jako dwa niezależne zgłoszenia korzystające z tej samej daty pierwszeństwa.
Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy (...) na postanowienie Urzędu Patentowego (...) o odmowie przyznania uprzedniego pierwszeństwa ze zgłoszenia dokonanego w Polsce (...) na skutek rewizji nadzwyczajnej Prezesa Urzędu Patentowego (...) od postanowienia Komisji Odwoławczej przy Urzędzie Patentowym (...)
uchyla zaskarżone postanowienie i poprzedzające je postanowienie Urzędu Patentowego i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania przez Urząd Patentowy.
Prezes Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej wniósł w dniu 13 września 1996 r. rewizję nadzwyczajną od postanowienia Komisji Odwoławczej przy Urzędzie Patentowym (...) z dnia 15 marca 1996 r. (...) i postanowienie Urzędu Patentowego z 11 października 1995 r. (...) o odmowie przyznania uprzedniego pierwszeństwa ze zgłoszenia dokonanego w Polsce (...).
Zgodnie ze stanowiskiem rewidującego zaskarżone postanowienia rażąco naruszają prawo przez błędną wykładnię art. 25 ustawy z dnia 19 października 1972 r. o wynalazczości /t.j. Dz.U. 1993 nr 26 poz. 117 - w związku z art. 3 tej ustawy/. W konsekwencji na podstawie art. 117 ustawy o wynalazczości w związku z art. 393 Kpc wniósł on o uchylenie zaskarżonych postanowień i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Urząd Patentowy.
Stan faktyczny sprawy przedstawiał się następująco:
Włodzimierz L.G., Miami, Stany Zjednoczone Ameryki, posiadający obywatelstwo polskie, zgłosił dnia 4 grudnia 1992 r. (...) w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej wynalazek pt. "Sposób odwadniania produktów, urządzenie do odwadniania oraz produkt o zmniejszonej zawartości wody". Zgłoszenie zawierało trzy kategorie wynalazku: sposób, urządzenie i produkt.
Dnia 1 grudnia 1993 r. zostało złożone w Urzędzie Patentowym RP, jako urzędzie przyjmującym, zgłoszenie międzynarodowe (...) z zastrzeżeniem uprzedniego pierwszeństwa wynikającego ze zgłoszenia (...), z wyznaczeniem 29 krajów - stron Układu o współpracy patentowej /PCT - zał. do Dz.U. 1991 nr 70/, w tym Polski, oraz dwóch organizacji regionalnych.
Urząd Patentowy RP postanowieniem z dnia 11 października 1995 r. odmówił przyznania uprzedniego pierwszeństwa ze zgłoszenia (...). W uzasadnieniu postanowienia Urząd Patentowy stwierdził, że przy zachowaniu określonych warunków, zgłaszający może ubiegać się o przyznanie uprzedniego pierwszeństwa, ale ze zgłoszenia dokonanego za granicą.
Zgłaszający zażalił się na powyższe postanowienie do Komisji Odwoławczej przy Urzędzie Patentowym podnosząc, że określone w art. 25 ustawy o wynalazczości kryteria niezbędne do skorzystania z uprzedniego pierwszeństwa zostały przez niego spełnione, bowiem jest obywatelem państwa należącego do Międzynarodowego Związku Ochrony Własności Przemysłowej i ubiega się o przyznanie pierwszeństwa ze zgłoszenia dokonanego w Polsce, a więc państwie również należącym do tego Związku.
Komisja Odwoławcza przy Urzędzie Patentowym uznała, że nie ma podstaw do uwzględnienia zażalenia z następujących powodów. Korzystanie z uprzedniego pierwszeństwa dla zgłoszeń dokonanych w ramach Układu o współpracy patentowej PCT jest uregulowane w art. 8 ust. 2 pkt b tego Układu, w myśl którego jeżeli w zgłoszeniu międzynarodowym zastrzega się pierwszeństwo ze zgłoszenia krajowego dokonanego w wyznaczonym państwie, to warunki i skutki zastrzeżenia pierwszeństwa w tym państwie reguluje jego prawo krajowe. Z kolei art. 25 ustawy o wynalazczości stanowi między innymi, że obywatelom państw obcych należących do Międzynarodowego Związku Ochrony Własności Przemysłowej przysługuje na zasadach określonych w umowach międzynarodowych pierwszeństwo do uzyskania patentu w Rzeczypospolitej Polskiej według daty pierwszego prawidłowego zgłoszenia wynalazku w celu uzyskania ochrony w jednym z tych państw, jeżeli zgłoszenia wynalazku w Urzędzie Patentowym dokonają w okresie dwunastu miesięcy od tej daty /zgłaszający dokonał zgłoszenia w terminie/. Zdaniem Komisji Odwoławczej przepis ten jednoznacznie wyodrębnia państwa obce należące do tego Związku i Rzeczpospolitą Polską jako kraj, w którym zgłaszający ubiega się o pierwszeństwo wynikające ze zgłoszenia wynalazku w jednym z tych państw obcych. W konsekwencji trafny jest, zdaniem Komisji, pogląd Urzędu Patentowego, że zgłaszający może skorzystać w Polsce tylko z pierwszeństwa wynikającego ze zgłoszenia wynalazku dokonanego wcześniej za granicą, a nie w Polsce. Zdaniem Komisji odmienna wykładnia art. 25 ustawy o wynalazczości byłaby zaprzeczeniem zasady uprzedniego pierwszeństwa i mogłaby prowadzić do uzyskania przez jednego zgłaszającego podwójnej ochrony na to samo rozwiązanie, co byłoby całkowicie nieuzasadnione.