Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy ze skargi (...) na decyzję Wojewody (...) w przedmiocie pozwolenia na budowę zakładu ceramiki budowlanej na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości (...) od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 kwietnia 1995 r. IV SA 1134/94
postanawia odrzucić rewizję nadzwyczajną.
Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 1 marca 1996 r. o zmianie Kodeksu postępowania cywilnego, rozporządzeń Prezydenta Rzeczypospolitej - Prawo upadłościowe i Prawo o postępowaniu układowym, Kodeksu postępowania administracyjnego, ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych oraz niektórych innych ustaw /Dz.U. nr 43 poz. 189/, rewizję nadzwyczajną od orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego rozpoznaje Sąd Najwyższy stosując odpowiednio przepisy o postępowaniu kasacyjnym.
Termin do wniesienia rewizji nadzwyczajnej wynosi sześć miesięcy od dnia wydania prawomocnego orzeczenia.
W niniejszej sprawie zaskarżony wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego został wydany w dniu 7 kwietnia 1995 r., a rewizja nadzwyczajna Ministra Sprawiedliwości została wniesiona do Sądu Najwyższego w dniu 16 września 1996 r., a zatem po upływie sześciomiesięcznego terminu do jej wniesienia.
W związku z tym rewizja nadzwyczajna podlega odrzuceniu na zasadzie art. 393[5] i art. 393[8] Kpc.
Stanowisko takie wyraził Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 21 listopada 1996 r. III ZP 2/96, w której stwierdzono, że "od 1 lipca 1996 r. niedopuszczalne jest wniesienie rewizji nadzwyczajnej od prawomocnego orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego po upływie sześciu miesięcy od wydania tego orzeczenia".