W świetle art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ należy przyjąć, że wezwania do uiszczenia opłaty za niewypełnienie obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia Odpowiedzialności Cywilnej /OC/ podlegają kontroli tego Sądu jako akty z zakresu administracji publicznej dotyczące stwierdzenia obowiązku wynikającego z przepisów prawa.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu na rozprawie sprawy ze skargi Włodzimierza D. na pismo Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego z dnia 1 marca 1999 r. (...) w przedmiocie kary pieniężnej z zakresu nadzoru ubezpieczeniowego postanawia - odrzucić skargę.
Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny pismem z dnia 1 marca 1999 r. (...) wezwał Włodzimierza D. do uiszczenia opłaty w wysokości 3.200 zł za niewypełnienie obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych.
Włodzimierz D. w dniu 10 marca 1999 r. skierował do Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego pismo, w którym kwestionował zasadność obciążenia go wymienioną opłatą. Kolejne pismo w tej sprawie skierował w dniu 23 października 2000 r. po doręczeniu mu w dniu 19 października 2000 r. tytułu wykonawczego z klauzulą o skierowaniu do egzekucji. W piśmie z dnia 15 maja 2001 r. zatytułowanym: "Odwołanie do Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego" podniósł, iż nie otrzymał odpowiedzi na uprzednio kierowaną w tej sprawie korespondencję.
Podniósł ponownie, iż nie był zobowiązany do zawarcia umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. Jako prowadzący działalność w zakresie skupu i sprzedaży samochodów przedmiotowy samochód nabył w dniu w dniu 20 września 1998 r. i do dnia sprzedaży tj. 5 listopada 1998 r. nie poruszał się nim po drogach, a jedynie przetrzymywał na prywatnej posesji.
W odpowiedzi datowanej na 23 maja 2001 r. Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny podniósł iż roszczenie o zapłatę wymienionej opłaty jest aktualne. Zgodnie bowiem z ogólnymi wnioskami ubezpieczeń obowiązkowych z ubezpieczenia OC zbywcy mógł skarżący korzystać jedynie przez 30 dni następujących po dniu zakupu pojazdów czyli do 21 października 1998 r. i w dniu tym najpóźniej powstał obowiązek zawarcia umowy ubezpieczenia na własne nazwisko.
Kolejne odwołanie o zbliżonej treści Włodzimierz D. skierował 31 maja 2001 r., na które Fundusz odpowiedział pismem identycznej treści co uprzednio w dniu 15 czerwca 2001 r.
Na kolejne odwołanie skarżącego z dnia 27 czerwca 2001 r. Fundusz przesłał odpowiedź w dniu 10 lipca 2001 r. w której podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko oraz załączył szczegółowe omówienie przepisów regulujących: obowiązek zawierania umów ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, zasady kontroli wykonania tego obowiązku, nakładania opłaty za jego niewykonanie oraz ustalanie wysokości tej opłaty.
W dniu 26 września 2002 r. Włodzimierz D. skierował do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargę jak to określił na Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny w Warszawie oraz Komornika Urzędu Skarbowego w O.
W skardze przyznał, iż nie zawierał umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej w związku z zakupem samochodu Fiat 125p w dniu 20 września 1998 r. Pojazd ten nabył bowiem w ramach prowadzonej działalności do dalszej odsprzedaży i nie poruszał się nim po drogach publicznych. Przy jego sprzedaży w dniu 5 listopada 1998 r. poinformował nabywcę o braku ubezpieczenia OC. Zdaniem skarżącego obowiązek zawarcia umowy takiego ubezpieczenia dotyczy wyłącznie pojazdów poruszających się po drogach publicznych a nie stojących na prywatnych posesjach.
Podniósł nadto iż w dniu 20 października 2000 r. Komornik Urzędu Skarbowego w Oświęcimiu doręczył mu tytuł wykonawczy a w dniu 25 kwietnia 2001 r. dokonał zajęcia jego wierzytelności z tytułu nadpłaty w podatku dochodowym za 2000 r.