1. Treść art. 127 ust. 4 zdanie drugie ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej /Dz.U. 1992 nr 4 poz. 16 ze zm./ nie stwarza podstaw do traktowania jako ostatecznej decyzji wydanej w tym trybie przez wojewodę.
2. W świetle treści unormowań zawartych w art. 127 i art. 128 cyt. ustawy nie może budzić wątpliwości, że przewidziane w nich zadania i kompetencje organów samorządu obejmują realizację zadań Państwa powierzonych jednostkom samorządu. Zatem ministra właściwego do spraw wewnętrznych należy uznać za organ właściwy - w rozumieniu art. 127 par. 2 Kpa - do rozpoznania odwołania od decyzji wojewody wydanej na podstawie art. 127 ust. 4 zdanie drugie ustawy o powszechnym obowiązku obrony.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu na rozprawie sprawy ze skargi Macieja J. na decyzję Wojewody W.-M. z dnia 28 października 1999 r. (...) w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji o uznanie za jedynego żywiciela rodziny postanawia - odrzucić skargę.
Decyzją z dnia 12 lipca 1999 r., wydaną na podstawie art. 104 Kpa i art. 127 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej /Dz.U. 1992 nr 4 poz. 16 ze zm./ Prezydent Miasta E. uznał żołnierza Macieja J. za posiadającego na wyłącznym utrzymaniu żonę Michelę J.
W uzasadnieniu tej decyzji podano, że żołnierz M. J. odbywa zasadniczą służbę wojskową od 2 czerwca 1999 r., związek małżeński zawarł w dniu 3 lipca 1999 r., żona żołnierza nie uzyskuje dochodu i aktualnie jest w szóstym miesiącu ciąży. Spełnione zatem zostały przesłanki określone w art. 128 ust. 2 cyt. ustawy warunkujące uznawanie żołnierzy za posiadających na wyłącznym utrzymaniu członków rodziny.
Decyzją z dnia 28 października 1999 r., wydaną na podstawie art. 156 par. 1 pkt 2, art. 157 par. 1 i art. 158 par. 1 Kpa, Wojewoda W.-M. stwierdził z urzędu nieważność powyższej decyzji Prezydenta Miasta E.
W uzasadnieniu tej decyzji stwierdzono, że stosownie do przepisu art. 128 ust. 2 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej żona pozostaje na wyłącznym utrzymaniu żołnierza o ile nie uzyskuje dochodu i pozostawała z nim we wspólnym gospodarstwie domowym przed powołaniem go do służby wojskowej.
Jak wynika z akt sprawy związek małżeński został zawarty w dniu 3 lipca 1999 r., zatem nie został spełniony ustawowy wymóg pozostawania żołnierza i jego żony we wspólnym gospodarstwie domowym przed powołaniem go do służby wojskowej w dniu 2 czerwca 1999 r.
W skardze do NSA skarżący wnosił o uchylenie zaskarżonej decyzji i zasądzenie kosztów postępowania. W uzasadnieniu skarżący podniósł, że jego żona jest cudzoziemką, przebywa w Polsce od stycznia 1999 r. na podstawie wizy pobytowej i od tego czasu zamieszkiwała wspólnie ze skarżącym, a w dniu 20 października 1999 r. urodziła ich wspólnego syna. Zawarcie związku małżeńskiego opóźniło się z powodu trudności w zgromadzeniu odpowiednich dokumentów oraz dokonywania ich tłumaczeń z języka portugalskiego. Skarżący wskazał też; że jeżeli zastosowana przez Wojewodę interpretacja art. 128 ust. 2 ustawy o powszechnym obowiązku obrony jest zasadna, to wówczas nie byłoby podstawy do ubiegania się o uznanie skarżącego za posiadającego na wyłącznym utrzymaniu również syna, z którym z oczywistych względów nie pozostawał we wspólnym gospodarstwie domowym przed powołaniem do służby wojskowej. Podkreślił nadto, iż aktualnie bez jakichkolwiek środków utrzymania pozostaje zarówno jego żona jak i dziecko.
Skarżący zarzucił także, że uniemożliwiono mu udział w postępowaniu w sprawie stwierdzenia nieważności korzystnej dla niego decyzji Prezydenta Miasta E., w tym składania wyjaśnień, wniosków dowodowych czy zapoznania się z zebranym materiałem dowodowym. Wyraził też wątpliwości, czy został prawidłowo pouczony o prawie wniesienia skargi do NSA, gdyż jego zdaniem decyzja Wojewody stwierdzająca nieważność decyzji Prezydenta Miasta jest decyzją wydaną w I instancji, od której przysługiwać powinno prawo do wniesienia odwołania do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji.