Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Paweł Mierzejewski po rozpoznaniu w dniu 17 lutego 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku skarżącego o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o przyznanie należnych kosztów postępowania w sprawie ze skargi A. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia 23 maja 2016 r. nr [...] w przedmiocie zasiłku okresowego postanawia odrzucić wniosek o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o przyznanie należnych kosztów postępowania.
W dniu 24 stycznia 2017 r. doręczono skarżącemu zawiadomienie o terminie rozprawy wyznaczonej na dzień 2 lutego 2017 r. (dowód: zwrotne potwierdzenie odbioru podpisane przez skarżącego - k. 17 akt sprawy).
W doręczonym zawiadomieniu zawarto pouczenie o treści art. 210 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). W świetle art. 210 § 1 wskazanej powyżej ustawy strona traci uprawnienie do żądania zwrotu kosztów, jeżeli najpóźniej przed zamknięciem rozprawy bezpośrednio poprzedzającej wydanie orzeczenia nie zgłosi wniosku o przyznanie należnych kosztów.
Na rozprawę wyznaczoną na dzień 2 lutego 2017 r. skarżący się nie stawił, co wynika z protokołu rozprawy (k. 18 akt sądowych).
Wyrokiem z dnia 2 lutego 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku uchylił decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia 23 maja 2016 r. nr [...] w przedmiocie zasiłku okresowego.
Pismem nadanym w dniu 9 lutego 2017 r. skarżący zwrócił się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o przyznanie należnych kosztów postępowania.
W uzasadnieniu złożonego wniosku skarżący wskazał, że z przyczyn niezawinionych, spowodowanych doznanym dnia 2 lutego 2017 r. atakiem padaczkowym nie był w stanie dokonać stosownej czynności w terminie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:
Instytucja procesowa przywrócenia terminu oparta jest na zasadzie skargowości i ma na celu ochronę strony postępowania sądowoadministracyjnego przed negatywnymi skutkami uchybienia terminu podjęcia czynności procesowej. Co istotne, przywrócenie terminu w postępowaniu sądowoadministracyjnym następuje tylko wówczas, gdy strona bez swej winy nie dokonała określonej czynności w czasie zakreślonego dla tej czynności terminu ustawowego lub sądowego, z uwzględnieniem, że termin ten nadaje się do przywrócenia, a jego uchybienie powoduje bezskuteczność czynności i ujemne skutki dla strony w zakresie postępowania sądowego.
Zgodnie z art. 88 zdanie pierwsze ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.; dalej w skrócie "p.p.s.a.") wniosek o przywrócenie terminu spóźniony lub z mocy ustawy niedopuszczalny podlega odrzuceniu.
W rozpatrywanej sprawie poza sporem jest okoliczność, że w zawiadomieniu o rozprawie doręczonym skarżącemu w dniu 24 stycznia 2017 r. skarżący został pouczony o treści art. 210 § 1 powyższej ustawy. W myśl art. 210 § 1 zdanie pierwsze p.p.s.a. strona traci uprawnienie do żądania zwrotu kosztów jeżeli najpóźniej przed zamknięciem rozprawy bezpośrednio poprzedzającej wydanie orzeczenia nie zgłosi wniosku o przyznanie należnych kosztów. Dokonując wskazanego pouczenia Sąd zrealizował tym samym obowiązek określony w treści art. 210 § 1 zdanie drugie p.p.s.a. Z regulacji zawartej w art. 210 § 1 zdanie pierwsze p.p.s.a. wynika, że wniosek w przedmiocie zwrotu kosztów postępowania skarżący powinien był złożyć do momentu zamknięcia rozprawy bezpośrednio poprzedzającej wydanie orzeczenia. Taka sytuacja w realiach sprawy nie miała miejsca.
Analizując wniosek o przywrócenie terminu w pierwszej kolejności należało ocenić jego dopuszczalność i dostrzec różnicę między sytuacją, w której dla dokonania określonej czynności wyznaczony jest ściśle oznaczony termin (na przykład trzydziestodniowy termin na wniesienie skargi kasacyjnej określony w art. 177 § 1 p.p.s.a.), a sytuacją, w której możliwość dokonania pewnej czynności jest ograniczona fazami bądź momentem postępowania, jak w rozpatrywanej sprawie.
Mając na uwadze powyższe zapatrywania należy uznać, że termin określony w art. 210 § 1 zdanie pierwsze p.p.s.a. nie podlega przywróceniu, gdyż nie jest możliwe przywrócenie terminu dokonania takiej czynności, która mogła być podjęta tylko do określonego momentu. Pogląd ten wzmacnia ponadto brzmienie powołanego przepisu, na mocy którego po upływie tego terminu strona traci uprawnienie do żądania zwrotu kosztów.
W tym stanie rzeczy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zobligowany był odrzucić złożony wniosek, o czym orzeczono jak w sentencji postanowienia na podstawie art. 88 zdanie pierwsze ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.