Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jacek Hyla po rozpoznaniu w dniu 2 lutego 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 4 października 2016 r., nr [...] w przedmiocie rejestracji pojazdu postanawia: zmienić postanowienie referendarza sądowego z dnia 17 stycznia 2017 r. i zwolnić skarżącą A. R. od kosztów sądowych.
Wnioskiem z dnia 3 stycznia 2017 r. złożonym na urzędowym formularzu PPF skarżąca A. R. zwróciła się o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych.
W uzasadnieniu wniosku skarżąca oświadczyła, że zarabia najniższą pensję krajową i ma na utrzymaniu dwójkę małoletnich dzieci. Żyje we wspólnym gospodarstwie domowym ze swymi rodzicami, którzy także nie posiadają dostatecznych środków finansowych. Wysokość stałych miesięcznych zobowiązań i wydatków wnioskodawczyni wyliczyła na kwotę 3630 zł, zaliczając do nich koszty wyżywienia, środków czystości, telefonu, utrzymania mieszkania, energii elektrycznej, telewizji, internetu, zajęć dodatkowych i wydatków szkolnych dzieci, telefonów dzieci, utrzymania samochodu, w tym paliwa, odzieży, obuwia, leków i wizyt lekarskich dzieci, leków i leczenia rodziców wnioskodawczyni. Łączny dochód netto osób pozostających z wnioskodawczynią we wspólnym gospodarstwie domowym wnioskodawczyni określiła na 4590 zł, w tym wynagrodzenie własne za pracę - 1360 zł, alimenty na dzieci - 900 zł, świadczenia emerytalne rodziców - 1560 zł i 770 zł. We wniosku nadto oświadczono, że wnioskodawczyni jest właścicielem samochodu osobowego o wartości 8.600 zł, zaś rodzice wnioskodawczyni są właścicielami mieszkania o wartości 140.000 zł oraz samochodu o wartości 10.000 zł.
Postanowieniem z dnia 17 stycznia 2017 r., sygn. akt III SA/Gd 1101/16 referendarz sądowy odmówił przyznania A. R. przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych.
W uzasadnieniu wskazano, że analiza sytuacji dochodowej i majątkowej wnioskodawczyni i jej rodziny nie przemawia za uznaniem, że nie ma ona możliwości poniesienia pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
W złożonym od powyższego postanowienia sprzeciwie A. R. podniosła, iż jest matką, która samotnie wychowuje dwójkę dzieci, a utrzymuję się z wynagrodzenia na poziomie najniższej pensji krajowej. Wyjaśniła, że we wniosku o zwolnienie od kosztów wskazane zostały średnie wydatki miesięczne, które skarżąca była w stanie przewidzieć. Dodatkowe koszty jakie musi ona ponosić to wydatki związane np. z zakupem podręczników szkolnych dla dzieci bądź też nieplanowane jak: wycieczki szkolne, wyjścia do kina czy do teatru dzieci, a ponadto wydatki na drobne prace remontowe i konserwatorskie w lokalu mieszkalnym. Skarżąca wskazała, iż jej rodzice nie dokładają jej środków na ponoszenie kosztów utrzymania siebie i jej dzieci. Oboje są schorowani i wydają kilkaset złotych miesięcznie na leki. Zdaniem skarżącej ustalenie, iż w skali miesiąca do dyspozycji rodziny skarżącej pozostaje 1 tys. zł jest fikcyjne, gdyż każdego miesiąca jej rodzina z trudem spina domowy budżet i liczy każdą wydawaną złotówkę. Podniosła, że gdyby miała jakiekolwiek wolne środki to z pewnością nie wnosiłaby o zwolnienie od opłaty sądowej. Wyjaśniła również, iż samochód osobowy, który posiada stanowi jedyny składnik jej majątku. Jednakże jego sprzedaż wiązałaby się z utratą możliwości dojazdów do pracy i wożenia dzieci do szkoły i na zajęcia, a ponadto w sytuacji sporu co do jego własności i wniesionego powództwa jest to w realiach rynkowych na chwilę obecną niemożliwe.