Wniosek o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi na decyzję Wojewody w przedmiocie utraty statusu osoby bezrobotnej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alina Dominiak po rozpoznaniu w dniu 25 czerwca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku B. M. o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi na decyzję Wojewody z dnia 12 lutego 2010 r. r. Nr [...] w przedmiocie utraty statusu osoby bezrobotnej postanawia przyznać skarżącemu B. M. prawo pomocy przez ustanowienie adwokata.

Inne orzeczenia o symbolu:
6330 Status  bezrobotnego
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wojewoda
Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 7 czerwca 2010 r. referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku odmówił skarżącemu przyznania prawa pomocy.

Sprzeciw od powyższego postanowienia wniósł B. M., wskazując, iż jest ono krzywdzące i niesprawiedliwe. Przedłożył jednocześnie zaświadczenia o pobranych zasiłkach i informację o rehabilitacji żony.

Uwzględniając fakt, że wniesiony sprzeciw nie podlegał odrzuceniu, zgodnie z dyspozycją art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.), postanowienie, od którego wniesiono sprzeciw utraciło moc, a sprawa podlega ponownemu rozpatrzeniu przez Sąd.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Choć skarżący domagał się we wniosku o przyznanie prawa pomocy tak zwolnienia od kosztów sądowych, jak i ustanowienia adwokata, to jednak, z uwagi na to, iż skarżący korzysta z ustawowego zwolnienia od kosztów sądowych na podstawie przepisu art. 239 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153, poz.1270 ze zm.) , należało potraktować wniosek skarżącego jako wniosek jedynie o przyznanie prawa pomocy przez ustanowienie adwokata.

W niniejszej sprawie uwzględnić należy treść art. 262 p.p.s.a., z którego wynika, że przepisy o przyznaniu prawa pomocy, w zakresie dotyczącym zastępstwa prawnego na zasadach prawa pomocy , mają odpowiednie zastosowanie do stron korzystających z ustawowego zwolnienia od obowiązku uiszczenia kosztów sądowych.

Zgodnie z brzmieniem art. 245 § 3 p.p.s.a. prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego.

Przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym osobie fizycznej następuje, gdy wykaże ona, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (art. 246 § 1 pkt 2 cytowanej ustawy).

Wskazane przepisy stanowią odstępstwo od generalnej zasady ponoszenia kosztów postępowania sądowoadministracyjnego zawartej w art. 199 p.p.s.a., zgodnie z którą strona obowiązana jest pokrywać koszty wywołane swoim uczestnictwem w sprawie. Zatem, rzeczą wnioskodawcy, jako zainteresowanego, jest wykazanie, iż jego sytuacja materialna jest na tyle trudna, że uzasadnia wyjątkowe traktowanie, o którym mowa w przytoczonych przepisach. Tym samym, to na nim spoczywa ciężar dowodu w zakresie wykazania, iż znajduje się w szczególnej sytuacji, uprawniającej go do skorzystania z prawa pomocy.

Z oświadczenia skarżącego zawartego we wniosku o przyznanie prawa pomocy oraz z przedłożonych przez niego przy sprzeciwie dodatkowych dokumentów wynika, że jego rodzina składa się z pięciu osób - skarżącego, jego żony i ich trojga dzieci. Skarżący obecnie nie pracuje, otrzymuje jedynie zasiłek pielęgnacyjny w wysokości 154 zł, zaś jego żona od dnia 10 lutego 2010 r. do 15 czerwca 2010 r. otrzymywała zasiłek chorobowy w wysokości ok. 920- 950 zł netto miesięcznie. Skarżący nie posiada żadnego cennego majątku ani zasobów finansowych. Ponadto w 2009 r. rodzina skarżącego otrzymywała świadczenia w postaci posiłków dla dzieci w okresie nauki w szkole, pomocy w dożywianiu, zasiłków celowych - na zakup ubrania, opału - w łącznej kwocie 2365,55 zł.

Z powyższego wynika, że sytuacja finansowa skarżącego, którego rodzina korzysta z pomocy w postaci różnego rodzaju zasiłków, nie pozwala mu na poniesienie kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.

W tej sytuacji Sąd uznał, iż skarżący spełnia ustawowe przesłanki przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym przez ustanowienie mu adwokata. Przypomnieć należy, że skarżący korzysta z ustawowego zwolnienia od kosztów sądowych na podstawie art. 239 pkt 1 lit. b) p.p.s.a.

Z tych względów Sąd na mocy art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji postanowienia.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
6330 Status  bezrobotnego
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wojewoda