Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Elżbieta Kowalik - Grzanka po rozpoznaniu w dniu 15 czerwca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku W. P. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na czynność Oddziału Wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia potwierdzenia skierowania na leczenie uzdrowiskowe o nr [...] postanawia: przywrócić skarżącej termin do wniesienia skargi.
W dniu 1 czerwca 2010 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku wpłynął wniosek W. P. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na czynność Oddziału Wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia potwierdzenia skierowania na leczenie uzdrowiskowe o nr [...]
We wniosku wskazano, że pisma pochodzące od organu nigdy nie były tytułowane i wnioskodawczyni nie mogła ich zakwestionować.
Nadto we wniosku wskazano, że wymiana korespondencji pomiędzy organem i wnioskodawczynią trwa nadal, mimo, iż sprawa dotyczy odmowy wydania skierowania na leczenie sanatoryjne z 2009 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:
Dla oceny zasadności złożonego przez skarżącą wniosku podstawowego znaczenia nabierają postanowienia art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. -Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), który stanowi, że jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu.
Nadto, w myśl art. 87 § 1 tejże ustawy pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu 7 dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu.
Zgodnie zaś z § 2 przedmiotowego artykułu w piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu.
W realiach sprawy postanowieniem z dnia 24 maja 2010 r. Sąd odrzucił skargę W. P. jako wniesioną po upływie terminu do jej wniesienia. Od daty doręczenia skarżącej w/w postanowienia liczyć więc należało w/w termin 7 -dniowy na złożenie wniosku o przywrócenie terminu.
W/w postanowienie zostało skarżącej doręczone w dniu 28 maja 2010 r.; z kolei wniosek o przywrócenie terminu do złożenia skargi wpłynął do Sądu w dniu 1 czerwca 2010 r., co umożliwia jego ocenę.
Przechodząc do merytorycznej oceny wniosku należy wskazać, że okoliczności wynikające z ustalonego stanu faktycznego przemawiają za uznaniem, iż uchybienie terminowi może być w tym przypadku uznane za niezawinione przez skarżącą.
Z pism zawartych w aktach sprawy wynika bowiem, iż organ potwierdził skierowanie na leczenie uzdrowiskowe określające termin leczenia - 25.04.2009 -15.05.2009.
Co istotne, wnioskodawczyni w piśmie z dnia 15 czerwca 2009 r. skierowanym do organu I stanowiącym wezwanie do usunięcia naruszenia prawa w sposób wyraźny zakwestionowała przedmiotowe potwierdzenie wnosząc o zmianę określonego w skierowaniu terminu leczenia.
W odpowiedzi organu zawartej w piśmie z dnia 16 lipca 2009 r. (doręczonym w dniu 26 lipca 2009 r.) stanowiącym przejaw dezaprobaty dla żądania wnioskodawczyni o przesunięcie terminu leczenia sanatoryjnego nie znalazło się jednakże wymagane pouczenie o 30 - dniowym terminie na wniesienie skargi do sądu administracyjnego na czynność potwierdzenia skierowania, liczonym od daty doręczenia odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.
Organ winien zaś wiedzieć, że czynność potwierdzenia skierowania (odmowy potwierdzenia skierowania) na leczenie uzdrowiskowe - jako podejmowana w indywidualnej sprawie danego podmiotu - stanowi czynność z zakresu administracji publicznej, która może być poddana kontroli sądu administracyjnego w świetle art. 3 § 2 pkt 4 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
W konsekwencji niezawinione wniesienie skargi po upływie terminów określonych art. 52 § 3 - zarówno 30 dniowego jak i czternastodniowego, na tle powyżej ustalonego stanu faktycznego uznane być musi za okoliczność stanowiącą podstawę do przywrócenia terminu w rozumieniu art. 86 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
W związku z powyższym na podstawie art. 86 § 1 w/w aktu normatywnego orzeczono jak w sentencji postanowienia.