Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Elżbieta Kowalik - Grzanka po rozpoznaniu w dniu 7 kwietnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. K. o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 31 października 2008 r. nr [...] w przedmiocie wznowienia postępowania w sprawie wymierzenia kary pieniężnej za zajęcie pasa drogowego postanawia: odmówić wnioskodawcy przyznania prawa pomocy.
Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku postanowieniem z dnia 16 marca 2009 r. odmówił skarżącemu przyznania prawa pomocy wskazując, że wnioskodawca nie wykazał, że spełnia ustawowe przesłanki przyznania tego prawa.
W dniu 3 kwietnia 2009 r. do Sądu wpłynął sprzeciw od w/w postanowienia, w którym skarżący wskazał, że w złożonym oświadczeniu szczegółowo opisał swoją trudną sytuację majątkową.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:
W świetle art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) przyznanie osobie fizycznej prawa pomocy w zakresie częściowym następuje gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Stąd też to na wnioskodawcy ciąży obowiązek stosownego wykazania, iż jego trudna sytuacja materialna uzasadnia wyjątkowe traktowanie. Instytucja prawa pomocy stanowi bowiem odstępstwo od wyrażonej w art. 199 w/w ustawy generalnej zasady, w świetle której, poza wyjątkami określonymi w przepisie szczególnym, strony ponoszą koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie sądowoadministracyjnej.
Sąd nie jest przy tym zobligowany do prowadzenia jakichkolwiek dochodzeń w sytuacji, gdy pełna ocena stanu majątkowego oraz możliwości płatniczych z uwagi na postawę wnioskodawcy nie jest możliwa.
Takiej oceny nie sposób dokonać w niniejszej sprawie.
Skarżący w złożonym wniosku oprócz powołania się na konieczność spłaty kredytu bankowego i brak dochodów z tytułu prowadzonej działalności usługowej nie zawarł jakichkolwiek danych, które mogłyby odnosić się do jego sytuacji majątkowej. Pomimo wyraźnego wezwania - zarządzenie z 19 lutego br. - nie przedstawił także żadnego dokumentu, który potwierdzałby złą sytuację materialną na którą wskazuje.
W reasumpcji uznać należało, iż wnioskodawca nie wykazał, iż nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
W tym stanie Sąd, na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w sentencji postanowienia.