Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Aleksandra Rynduch-Szczawińska po rozpoznaniu w dniu 9 maja 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. L. o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi na decyzję Burmistrza [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zasiłku okresowego postanawia: przyznać wnioskodawcy prawo pomocy przez ustanowienie radcy prawnego.
Wnioskiem złożonym na formularzu PPF w dniu 4 maja 2018 r. skarżący M. L. zwrócił się w niniejszej sprawie o przyznanie prawa pomocy przez ustanowienie radcy prawnego. Do wniosku skarżący dołączył zaświadczenie z dnia 16 kwietnia 2018 r. o wykonywaniu prac społecznie-użytecznych oraz z dnia 4 maja 2018 r. o wysokości renty z tytuły niezdolności do pracy.
W myśl art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.) - zwanej dalej p.p.s.a. - przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie częściowym następuje, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Zgodnie z brzmieniem art. 245 § 3 p.p.s.a., prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego.
Stosownie do przepisu art. 246 § 3 p.p.s.a., adwokata, radcę prawnego, doradcę podatkowego lub rzecznika patentowego można ustanowić dla strony, która nie zatrudnia lub nie pozostaje w innym stosunku prawnym z adwokatem, radcą prawnym, doradcą podatkowym lub rzecznikiem patentowym. Nie dotyczy to adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego ustanowionego na podstawie przepisów o prawie pomocy.
W myśl przepisu art. 262 p.p.s.a. przepisy o przyznaniu prawa pomocy, w zakresie dotyczącym zastępstwa prawnego na zasadach prawa pomocy, mają odpowiednie zastosowanie do stron korzystających z ustawowego zwolnienia od obowiązku uiszczenia kosztów sądowych.
W świetle powołanych uregulowań przyznaje się prawo pomocy w zakresie częściowym obejmującym ustanowienie profesjonalnego pełnomocnika, jeżeli wnioskodawca wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny, oraz gdy nie pozostaje w stosunku prawnym z adwokatem, radcą prawnym lub doradcą podatkowym.
Zatem to na wnoszącym o przyznanie prawa pomocy spoczywa ciężar dowodu, że znajduje się w sytuacji uprawniającej go do skorzystania z prawa pomocy, zaś rozstrzygnięcie w tej kwestii zależy od tego, co zostanie przez stronę udowodnione.
Z oświadczenia wnioskodawcy o jego stanie rodzinnym, majątku i dochodach, złożonego pod rygorem odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia, o której mowa w art. 233 § 1 w związku z § 6 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553 ze zm.), oraz przedłożonych wraz z wnioskiem dokumentów źródłowych wynika, że wnioskodawca jest osobą bezrobotną bez prawa do zasiłku, został skierowany przez powiatowy urząd pracy do wykonywania prac społecznie-użytecznych, za które otrzymał wynagrodzenie w kwocie 210,60 zł netto (za luty br. ) oraz 324 zł netto (za marzec br.), prowadzi gospodarstwo domowe wspólnie z matką, która otrzymuje rentę z tytułu niezdolności do pracy w wysokości 573,68 zł netto (po uwzględnieniu dokonywanych z tego świadczenia potrąceń egzekucyjnych w kwocie 210,58 zł). Wnioskodawca ani jego matka nie są właścicielami nieruchomości, nie posiadają zasobów finansowych ani przedmiotów o wartości powyżej 5.000 zł, zajmują mieszkanie komunalne o powierzchni 31 m2, na opłaty za energię elektryczną i gaz oraz zakup środków czystości i higieny przeznaczają kwotę około 150 zł miesięcznie, korzystają z pomocy w formie dodatku mieszkaniowego w kwocie 160 zł (w całości przekazywanego na rachunek zarządcy nieruchomości).
Zgodnie ze złożonym oświadczeniem wnioskodawca nie zatrudnia i nie pozostaje w innym stosunku prawnym z adwokatem, radcą prawnym, doradcą podatkowym ani rzecznikiem patentowym.
Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności faktyczne, uznano, iż wnioskodawca wykazał, że nie ma realnych możliwości finansowych poniesienia - bez uszczerbku koniecznego utrzymania - kosztów zastępstwa procesowego z wyboru.
Z tych względów na podstawie przepisu art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a., orzeczono jak w sentencji postanowienia.