Wniosek o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi na decyzję SKO w przedmiocie wznowienia postępowania w sprawie wymierzenia kary pieniężnej za zajęcie pasa drogowego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Elżbieta Kowalik - Grzanka po rozpoznaniu w dniu 7 kwietnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. K. o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 31 października 2008 r. nr [...] w przedmiocie wznowienia postępowania w sprawie wymierzenia kary pieniężnej za zajęcie pasa drogowego postanawia: odmówić wnioskodawcy przyznania prawa pomocy.

Uzasadnienie

Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku postanowieniem z dnia 16 marca 2009 r. odmówił skarżącemu przyznania prawa pomocy wskazując, że wnioskodawca nie wykazał, że spełnia ustawowe przesłanki przyznania tego prawa.

W dniu 3 kwietnia 2009 r. do Sadu wpłynął sprzeciw od w/w postanowienia, w którym skarżący wskazał, że w złożonym oświadczeniu szczegółowo opisał swoją trudną sytuację majątkową.

Podał nadto, że posiada niespłacony kredyt bankowy jak i inne zadłużenie egzekwowane przez komornika.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:

W świetle art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) przyznanie osobie fizycznej prawa pomocy w zakresie częściowym następuje gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.

Stąd też to na wnioskodawcy ciąży obowiązek stosownego wykazania, iż jego trudna sytuacja materialna uzasadnia wyjątkowe traktowanie. Instytucja prawa pomocy stanowi bowiem odstępstwo od wyrażonej w art. 199 w/w ustawy generalnej zasady, w świetle której, poza wyjątkami określonymi w przepisie szczególnym, strony ponoszą koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie sądowoadministracyjnej.

Sąd nie jest przy tym zobligowany do prowadzenia jakichkolwiek dochodzeń w sytuacji, gdy pełna ocena stanu majątkowego oraz możliwości płatniczych z uwagi na postawę wnioskodawcy nie jest możliwa.

Takiej oceny nie sposób dokonać w niniejszej sprawie.

Skarżący w złożonym wniosku oprócz powołania się na konieczność spłaty kredytu bankowego i brak dochodów z tytułu prowadzonej działalności usługowej nie zawarł jakichkolwiek danych, które mogłyby odnosić się do jego sytuacji majątkowej. Pomimo wyraźnego wezwania nie przedstawił także żadnego dokumentu, który złą, jak twierdzi wnioskodawca, sytuację materialną mógłby obrazować.

Podniesiona we wniesionym sprzeciwie kwestia znacznego zadłużenia i prowadzenia wobec wnioskodawcy postępowania egzekucyjnego także nie została w żaden sposób udokumentowana.

W reasumpcji uznać należało, iż wnioskodawca nie wykazał, iż nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.

W tym stanie Sąd, na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w sentencji postanowienia.

Strona 1/1