Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Paweł Mierzejewski po rozpoznaniu w dniu 18 maja 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. W. o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi M. W. i Z. A. na postanowienie Wojewody z dnia 16 stycznia 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie usunięcia z ewidencji ludności zapisu o zameldowaniu na pobyt czasowy postanawia przyznać wnioskodawczyni prawo pomocy przez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego.
Wnioskiem zawartym w skardze, uzupełnionym poprzez złożenie urzędowego formularza PPF, skarżąca M. W. zwróciła się o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego.
Na podstawie złożonych oświadczeń oraz na podstawie dokumentów źródłowych nadesłanych w następstwie zarządzenia referendarza sądowego z dnia 15 kwietnia 2015 r. (kserokopie decyzji Prezydenta Miasta z dnia 8 października 2014 r. oraz z dnia 19 stycznia 2015 r. wydane w sprawach dotyczących przyznania świadczeń z pomocy społecznej; data wpływu dokumentów do WSA w Gdańsku - 14 maja 2015 r.) ustalono, że wnioskodawczyni będąca osobą niepełnosprawną utrzymuje się wyłącznie ze świadczeń z pomocy społecznej, w tym wypłacanego comiesięcznie zasiłku stałego.
W złożonym formularzu PPF wnioskodawczyni podała, że nie posiada żadnych oszczędności, papierów wartościowych ani przedmiotów o wartości powyżej 3.000 euro.
W tym stanie uznano, co następuje.
Instytucja prawa pomocy uregulowana w art. 243 - 263 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) stanowiąc jedną z gwarancji realizacji konstytucyjnej zasady prawa do sądu umożliwia dostęp do sądu osobom, które obiektywnie nie mają wystarczających środków finansowych na poniesienie kosztów prowadzonego postępowania sądowoadministracyjnego
Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 1 w zw. z art. 245 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie całkowitym (obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie pełnomocnika z urzędu) następuje, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania.
Z uwagi na wyżej wskazaną regulację normatywną to na podmiocie wnoszącym o przyznanie prawa pomocy spoczywa ciężar dowodu, że znajduje się w sytuacji materialnej i dochodowej uprawniającej do skorzystania z prawa pomocy. Rozstrzygnięcie złożonego wniosku uzależnione jest zatem wyłącznie od tego, co zostanie przez stronę udowodnione.
Generalnie jednak przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym (obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie pełnomocnika z urzędu) ma charakter wyjątkowy i winno być stosowane tylko w przypadkach podmiotów charakteryzujących się wyjątkowo trudną sytuacją materialną (por. w tej materii: postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 marca 2012 r., sygn. akt I OZ 179/12; Centralna Baza Orzeczeń Sadów Administracyjnych; orzeczenia.nsa.gov.pl).
Dając wiarę oświadczeniom wnioskodawczyni oraz biorąc pod uwagę ww. okoliczności faktyczne, w tym wysokość miesięcznego dochodu netto w zestawieniu z koniecznymi kosztami utrzymania uznano, że wnioskodawczyni nie mając obecnie realnych możliwości poniesienia kosztów postępowania oraz ustanowienia profesjonalnego pełnomocnika z wyboru spełnia ustawowe przesłanki przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym.
Wnioskodawczyni wykazała bowiem dostatecznie, że nie dysponuje żadnymi oszczędnościami ani też majątkiem, którego ewentualne zbycie lub obciążenie prawem na rzecz osoby trzeciej mogłoby przynieść dochód pozwalający na pokrycie kosztów przedmiotowego postępowania.
W związku z powyższym, referendarz sądowy działając na podstawie art. 246 § 1 pkt 1 w zw. z art. 258 § 2 pkt 7 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w sentencji postanowienia, przyznając wnioskodawczyni prawo pomocy w zakresie całkowitym.