Sprawa ze skargi na decyzję SKO w przedmiocie odmowy zwolnienia z opłat za pobyt w domu pomocy społecznej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Orłowska po rozpoznaniu w dniu 20 kwietnia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi R. K.-M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 9 grudnia 2014 r. nr SKO [...] w przedmiocie odmowy zwolnienia z opłat za pobyt w domu pomocy społecznej postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.

Uzasadnienie

R. K.-M. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 9 grudnia 2014 r., na mocy której odmówiono zwolnienia skarżącej z opłat za pobyt jej matki w domu pomocy społecznej. W skardze zawarty został wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Wniosek nie został uzasadniony.

Zgodnie z. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej w skrócie "p.p.s.a.") po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.

Z konstrukcji wyżej wymienionej normy prawnej wynika, że to na stronie spoczywa obowiązek wykazania we wniosku przesłanek zawartych w powołanym przepisie, tj. przedstawienia konkretnych zdarzeń, które mogłyby uprawdopodobnić, że wykonanie zaskarżonej decyzji faktycznie spowoduje znaczną szkodę lub powstanie trudnych do odwrócenia skutków. Jak przyjęto w orzecznictwie, sąd rozpoznając wniosek nie dokonuje oceny zasadności skargi, dlatego też wniosek powinien zawierać odrębne uzasadnienie, bowiem samo powołanie się na skutki wymienione w art. 61 § 3 p.p.s.a. nie stanowi uprawdopodobnienia ich wystąpienia. Twierdzenia strony powinny również być poparte dokumentami źródłowymi. (por. postanowienie NSA z dnia 30 listopada 2004 r., GZ 121/04, opubl. w Centralnej Bazie Orzeczeń Sadów Administracyjnych).

Skarżąca nie wykazała, aby w przedmiotowej sprawie zostały spełnione przesłanki, o jakich mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a. Wniosek o wtrzymanie wykonania decyzji nie został bowiem w ogóle uzasadniony.

Sąd wskazuje jednocześnie, że przedmiotem wstrzymania mogą być wyłącznie takie akty, które nadają się do wykonania i wymagają tego wykonania, a tym samym takie, które wywołują skutki materialnoprawne. Decyzje odmowne ze swej istoty nie mają cech wykonalności. Na ich podstawie nie są bowiem przyznawane ani uprawnienia, ani też nakładane obowiązki.

Z powyższych względów Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku orzekł jak w sentencji postanowienia na podstawie art. 61 § 3 ustawy p.p.s.a.

Strona 1/1