Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Adam Osik po rozpoznaniu w dniu 23 lutego 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku radcy prawnego A. Ż. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi J. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 7 lutego 2017 r., nr [...] w przedmiocie zmiany decyzji w sprawie zasiłku stałego postanawia: przyznać radcy prawnemu A. Ż. od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku kwotę 147,60 zł (sto czterdzieści siedem złotych sześćdziesiąt groszy), zawierającą podatek od towarów i usług, tytułem wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy, obejmujące udział w rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym oraz kwotę 407,10 zł (czterysta siedem złotych dziesięć groszy) tytułem zwrotu niezbędnych, udokumentowanych wydatków radcy prawnego.
Skarżącemu J. K. zostało przyznane postanowieniem referendarza sądowego z dnia 14 kwietnia 2017 r., sygn. akt III SA/Gd 289/17, prawo pomocy przez ustanowienia radcy prawnego. Okręgowa Izba Radców Prawnych wyznaczyła tym radcą prawnym - A. Ż.
W dniu 29 sierpnia 2017 r. wyznaczony radca prawny wniósł skargę kasacyjną od wyroku tutejszego Sądu z dnia 22 czerwca 2017 r., sygn. akt III SA/Gd 289/17, wnosząc jednocześnie o przyznanie niepokrytych kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu. Pełnomocnik stawił się na rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym w dniu 6 grudnia 2017 r. i przedstawił swoje stanowisko w sprawie. W dniu 19 grudnia 2017 r. pełnomocnik skarżącego z urzędu wniósł o uwzględnienie kosztów przejazdu na rozprawę z S. do W. samochodem osobowym o pojemności silnika 1995 cm3, zużywającego 8l paliwa na 100 km, w wysokości 407,10 zł, w tym 347,30 zł - koszt paliwa, 59,80 zł - koszt opłat autostradowych.
Zgodnie z art. 250 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.), wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
W odniesieniu do radców prawnych powyższe zasady od dnia 2 listopada 2016 r. określa rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. z 2016 r., poz. 1715).
W myśl § 4 ust. 1 rozporządzenia opłatę ustala się w wysokości określonej w rozdziałach 2-4, przy czym nie może ona przekraczać wartości przedmiotu sprawy. W § 4 ust. 2 pkt 1-4 rozporządzenia określono okoliczności, których wystąpienie uzasadnia ustalenie opłaty w wysokości wyższej niż określona w ust. 1, a nieprzekraczającej 150% opłat określonych w rozdziałach 2-4.
Opłata w sprawie przed sądem administracyjnym, w której przedmiotem sporu nie jest należność pieniężna oraz która nie należy do właściwości Urzędu Patentowego, wynosi w pierwszej instancji - w myśl § 21 ust. 1 pkt 1 lit. c) rozporządzenia - 240 zł.
Zgodnie zaś z § 21 ust. 1 pkt 2 lit. c rozporządzenia opłata w sprawie przed sądem administracyjnym, w drugiej instancji, za udział w rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym, wynosi 50% opłaty określonej w pkt 1, a jeżeli w drugiej instancji sprawy nie prowadził ten sam radca prawny, nie sporządził i nie wniósł kasacji - 75% tej opłaty, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł. W niniejszej sprawie opłata wynosi, w postępowaniu prowadzonym w ramach drugiej instancji 50 % kwoty określonej w § 21 ust. 1 pkt 1 lit. c rozporządzenia - czyli 120 zł, gdyż skarżącego reprezentuje pełnomocnik wyznaczony przed wydaniem orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie w pierwszej instancji.