Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Orłowska po rozpoznaniu w dniu 3 września 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Gminy [...] na pismo Wojewody [...] z dnia 11 maja 2009 roku sygn. [...] w przedmiocie usunięcia naruszeń prawa w uchwałach dotyczących wynagradzania nauczycieli i podziału środków wyodrębnionych w budżecie na dofinansowanie dokształcania i doskonalenia zawodowego nauczycieli postanawia odrzucić skargę.
W dniu 11 maja 2009 r. Wojewoda [...] powiadomił Radę Gminy [...], że po zbadaniu - w trybie nadzoru nad działalnością gminną - dwóch uchwał Rady z dnia 30 marca 2009 roku: Nr [...] w sprawie zasad wynagradzania nauczycieli../../ i Nr [...] w sprawie podziału środków wyodrębnionych w budżecie /.../, stwierdził, że uchwały naruszają w podany w piśmie sposób przepisy prawa, w związku z czym Wojewoda [...] wzywa Radę Gminy [...] do zmiany sprzecznych z prawem postanowień przedmiotowych uchwał na najbliższej sesji Rady pod rygorem podjęcia działań przewidzianych w art. 93 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym.
W dniu 1 lipca 2009 r. Rada Gminy [...] ( działająca przez pełnomocnika Wójta Gminy [...]) złożyła skargę na wyżej opisane pismo, stanowisko Wojewody [...] nazwała rozstrzygnięciem nadzorczym i ,powołując przepisy art. 98 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 o samorządzie gminnym (Dz. U. Nr 142 z 2001r., poz.1591 ze zm.),wniosła o jego uchylenie oraz zasądzenie kosztów postępowania.
W skardze podniesiono, że rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody [...] obarczone jest licznymi wadami - narusza przepisy prawa materialnego i przepisy postępowania w sposób mający wpływ na wynik sprawy.
Zarzuty zostały w uzasadnieniu do skargi skonkretyzowane i szczegółowo uzasadnione.
Między innymi strona skarżąca podniosła, że Wojewoda [...] nie wskazał formy prawnej swojego rozstrzygnięcia, mimo zobowiązania wynikającego z art. 98 ust. 3 ustawy o samorządzie gminnym. Zgodnie ze wskazanym przepisem, podstawą do wniesienia skargi jest uchwała lub zarządzenie organu.
Dalej Gmina wskazała, że w wyniku wydania rozstrzygnięcia nadzorczego naruszony został interes prawny oraz kompetencje skarżącej, zatem zaistniały przesłanki formalne do wniesienia skargi wynikające wprost z dyspozycji art. 98 ust. 3 ustawy o samorządzie gminnym.
Skarżąca przyznała, że kompetencje nadzorcze wojewody jak i stosowane przez niego środki nadzoru są ściśle określone prawem. Podniosła, że w wyniku wydania rozstrzygnięcia w tej sprawie strona skarżąca została pozbawiona możliwości obrony swoich praw, bo organ nadzoru nie powiadomił skarżącej o wszczęciu postępowania nadzorczego oraz nie pouczył o prawie do wniesienia skargi.
W odpowiedzi na skargę Wojewoda [...] wniósł o jej odrzucenie na podstawie art. 58 § 1 kpt. 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
W uzasadnieniu podniesiono m.in., iż stanowisko prezentowane przez Gminę [...] jest błędne i całkowicie niezasadne.
Skarżone pismo Wojewody [...] z dnia 11 maja 2009 roku nie jest rozstrzygnięciem nadzorczym, co wynika zarówno z jego formy, treści jak i przebiegu postępowania w tej sprawie.
Uchwały Rady Gminy [...] z dnia 30 marca 2009 roku, kwestionowane przez Wojewodę [...] we wskazywanych w piśmie z dnia 11 maja 2009 roku zapisach, wpłynęły do organu nadzoru w dniu 7 kwietnia 2009 roku, czyli - po upływie 30-dniowego terminu zakreślonego w art. 91 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym. Zatem organ nadzoru nie mógł wydać w dniu 11 maja 2009 roku rozstrzygnięcia nadzorczego. Pismo Nr [...] z tego dnia, adresowane do Rady Gminy [...], stanowiło wezwanie do zmiany sprzecznych z prawem postanowień kwestionowanych uchwał przez Radę Gminy na najbliższej sesji we własnym zakresie, pod rygorem podjęcia działań przewidzianych w art. 93 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, tj. - pod rygorem zaskarżenia uchwał do sądu administracyjnego.