Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Paweł Mierzejewski po rozpoznaniu w dniu 28 listopada 2012 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku radcy prawnego I.C. o przyznanie wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy w sprawie ze skargi P. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 10 lutego 2012 r. nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego postanawia odmówić przyznania wnioskodawcy wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy.
Wyrokiem z dnia 20 września 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę P. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 10 lutego 2012 r. nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego.
Postanowieniem wydanym przez referendarza sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 15 października 2012 r. przyznano skarżącemu prawo pomocy przez ustanowienie radcy prawnego.
Okręgowa Izba Radców Prawnych w G. wyznaczyła na pełnomocnika skarżącego z urzędu radcę prawnego I. C.
W piśmie procesowym z dnia 20 listopada 2012 r. (data stempla pocztowego; data wpływu do Sądu 22 listopada 2012 r.) pełnomocnik skarżącego wniósł o przyznanie kosztów zastępstwa procesowego (sporządzenia opinii prawnej) świadczonego z urzędu według norm przepisanych. Do pisma dołączono opinię prawną o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od ww. wyroku.
Podkreślić należy, że wniosek radcy prawnego I. C. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej nie zawierał oświadczenia, że opłaty nie zostały zapłacone w całości lub w części.
Przepis art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 270) stanowi, że wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
W odniesieniu do radców prawnych zasady powyższe zostały uregulowane w przepisach rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.).
Stosownie do treści § 16 powołanego rozporządzenia, wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej powinien zawierać oświadczenie, że opłaty nie zostały zapłacone w całości lub w części.
Nie ulega wątpliwości, iż z treści ww. przepisu wynika, że aby Skarb Państwa mógł wypłacić wynagrodzenie wyznaczonemu z urzędu pełnomocnikowi konieczne jest złożenie oświadczenia o wskazanej treści, gdyż pozwala to w istocie określić zakres, w jakim wynagrodzenie musi zostać pokryte przez Skarb Państwa.
Wymaga przy tym podkreślenia, iż brak stosownego oświadczenia nie stanowi uchybienia formalnego, które podlegałoby uzupełnieniu na wezwanie sądu w trybie art. 49 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, gdyż nie jest pismem w rozumieniu art. 45 i n. przedmiotowego aktu normatywnego.
W orzecznictwie sądów administracyjnych przyjmuje się, iż oświadczenie że opłaty z tytułu udzielenia pomocy prawnej nie zostały wypłacone w całości lub w części, jest nieodzownym elementem uzasadnienia wniosku o przyznanie kosztów, stanowiącym przesłankę do przyjęcia, że praca pełnomocnika nie została już wynagrodzona.
Brak takiego oświadczenia wywołuje z kolei skutki materialnoprawne, polegające na utracie prawa do wynagrodzenia (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 grudnia 2009 r., sygn. akt II GZ 273/09, postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 marca 2009 r., sygn. akt II FZ 90/09, postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 sierpnia 2008 r., sygn. akt I OZ 615/08, postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 czerwca 2008 r., sygn. akt I OZ 390/08; orzeczenia.nsa.gov.pl).
Reasumując, skoro wniosek pełnomocnika strony skarżącej o zasądzenie kosztów zastępstwa prawnego z urzędu nie zawierał oświadczenia o ich nieuiszczeniu w całości lub w części, to w myśl powołanych wyżej przepisów należało orzec jak w sentencji postanowienia.